علی بن یقطین در عین حال که وزیر مقتدر هارون الرشید بود، از شیعیان مخلص امام موسی بن جعفر علیه‏السلام به شمار می‏رفت. با اینکه امام همکاری با ستمگران را جایز نمی‏دانست، اما اشتغال بعضی افراد مورد اطمینان را در دستگاه ظالمان ضروری می‏دانست. یکی از آنها علی بن یقطین بود، وی بارها از امام کاظم علیه‏السلام اجازه نداد و فرمود:
این کار را نکن! ما به شما علاقه داریم، اشتغال تو در دربار خلیفه مایه عزت برادران دینی تو (شیعه) است. امید است خداوند ناراحتی‏ها را به وسیله تو برطرف کند و آتش کینه دشمنان را خاموش سازد.
ای علی بن یقطین! کفاره خدمت در دربار ظالم، نیکی به برادران دینی است.
سپس به وی فرمود:
تو یک چیز را برای من ضمانت کن! من در مقابل سه چیز را ضمانت می‏کنم.
اما آنچه تو باید ضمانت کنی این است که هر وقت یکی از دوستان ما به تو مراجعه کرد، هر حاجتی داشت برطرف کنی و برای او احترام و عزت قایل شوی.
و اما آنچه من باید ضامن شوم عبارتند از:
1. هیچوقت زندانی نشوی.
2. هرگز با شمشیر دشمن کشته نشوی.
3. هیچ وقت فقر و تنگدستی نبینی.
ای علی! هر کس مؤمنی را شاد کند، مرحله اول خدا، مرحله دوم پیغمبر صلی الله علیه و آله و در مرحله سوم همه ما را خوشحال نموده است.(62)