یکی از خصوصیات حضرت علی علیه‏السلام این بود که بیت المال را به طور مساوی میان مردم تقسیم می‏کرد و بین مسلمانان تبعیض قایل نمی‏شد؛ این امر باعث شده بود، برخی از طرفداران تبعیض و انحصار طلب‏ها به معاویه بپیوندند.
عده‏ای از دوستان علی علیه‏السلام به حضور حضرت رسیدند و گفتند:
- چنانچه افراد سیاس و انحصار طلبها را با پول راضی کنی، برای پیشرفت امور شایسته‏تر است. امام علی علیه‏السلام از این پیشنهاد خشمگین شد و فرمود:
- آیا نظرتان این است به کسانی که تحت حکومت من هستند ظلم کنم و حق آنان را به دیگران بدهم و با تضیع حقوق آنان یارانی دور خود جمع نمایم؟ به خدا سوگند! تا دنیا وجود دارد و تا آفتاب می‏تابد و ستارگان در آسمان می‏درخشند، این کار را نخواهم کرد. اگر مال، از آن خودم بود آن را به طور مساوی تقسیم می‏کردم، چه رسد به اینکه مال، مال خداست.
سپس فرمود:
- ای مردم! کسی که کار نیک را در جای نادرست انجام داد، چند روزی نزد افراد نااهل و تاریک دل مورد ستایش قرار می‏گیرد و در دل ایشان محبت و دوستی می‏آفریند؛ ولی اگر روزی حادثه بدی برای وی پیش بیاید و به یاریشان نیازمند شود، آنان بدترین و سرزنش کننده‏ترین دوستان خواهند شد.(12)