روز عاشورا چون جنگ شدت گرفت و کار بر حسین علیه‏السلام بسیار سخت شد، بعضی از اصحاب آن حضرت دیدند برخی از یاران امام علیه‏السلام در اثر شدت جنگ و با مشاهده بدنهای قطعه قطعه شده دوستانشان و فرا رسیدن وقت شهادت و جانبازی آنها، رنگ چهره‏شان دگرگون گشته است و لرزه بر اندام آنان افتاده و ترس دلهایشان فراگرفته است. اما خود سیدالشهدا و تعدادی از خواص یارانش بر خلاف آنها هر چه فشار بیشتر، و مرحله شهادت نزدیکتر می‏شود رنگ صورتشان درخشنده‏تر گشته و سکون و آرامش بیشتر می‏یابند. بعضی از این شهامت فوق العاده تعجب کرده با امام حسین اشاره کرده، به یکدیگر می‏گفتند:
به حسین نگاه کنید که ابدا از مرگ و شهادت باکی ندارد.
امام حسین علیه‏السلام متوجه گفتارشان شده، فرمود:
ای بزرگ زادگان قدری آرام بگیرید! صبر و شکیبایی پیشه کنید! چون مرگ پلی است که شما را از گرفتاریها و سختیها عبور داده و به بهشت‏های پهناور و نعمتهای جاودانی می‏رساند.
و اما برای دشمنانتان پلی است که از قصر به زندان می‏رساند. و کدامیک از شما نخواهد از یک زندان به قصر مجلل منتقل گردد.
پدرم از پیامبر صلی الله علیه و آله برایم نقل کرد، که می‏فرمود:
دنیا برای مؤمنان همانند زندان و برای کافران همانند بهشت است.
و مرگ پلی است که مؤمنان را به بهشتشان، و کافران را به جهنمشان می‏رساند. آری، نه دروغ شنیده‏ایم و نه دروغ می‏گویم.(39)