مردی از اهالی بلخ می‏گوید:
در سفر خراسان در خدمت امام رضا علیه‏السلام بودم، روزی سفره غذا انداختند و امام همه غلامان و خدمت گذاران خود حتی سیاهان را بر سر سفره نشانید تا با آنها غذا بخورند.
عرض کردم:
فدایت شوم! بهتر است برای اینان سفره جداگانه می‏انداختند.
امام فرمود:
ساکت باش! خدای همه ما یکی است، پدر و مادرمان نیز یکی است و پاداش بستگی به عمل اشخاص دارد.(69)