عبدالرحمن سلمی به یکی از فرزندان امام حسین علیه‏السلام سوره حمد را آموخت. هنگامی که پیش پدر خویش آمد و آن سوره را خواند، حضرت به عبدالرحمن هزار دینار پول و هزار دست لباس بخشید و دهان او را نیز پر از در نمود، که بعضی در خصوص این بخشش‏ها به آن حضرت اعتراض کرد. - به خاطر تعلیم آن همه جایزه دادی!-
حضرت در پاسخ فرمود:
- جایزه من کجا می‏تواند به عطای (تعلیم سوره حمد) عبدالرحمن برسد.
سپس این اشعار را بیان فرمود:
اذا جادت الدنیا علیک فجد بها - علی الناس طراً قبل ان تتفلت
فلا الجود یفنیها اذا ماهی اقبلت - و لا البخل یبقیها اذا ما تولت
هنگامی که دنیا تو بخشید، تو هم به مردم ببخش! پیش از آنکه از دستت برود.
زیرا نه بخشش آن را از بین می‏برد، هنگامی که روی آورد و نه بخل آن را باقی می‏گذارد، وقتی که دنیا از تو روگردان شود.(37)