ابراهیم کرخی می‏گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم:
همسری داشتم مخالف ملیم بود، از دنیا رفته، هم اکنون در اندیشه همسر دیگر هستم، فرمود:
قدر و منزلت خود را بدان و همتای خویش را پیدا کن. زیرا هرکس با زن مناسب در خور خویشتن ازدواج نکند شخصیتش را پایمال کرده و خود را در مقام پستی قرار می‏دهد، و اینک خوب دقت کن که چه کسی را شریک مال و آگاه بر دین و محرم اسرار خود می‏کنی.
اگر از ازدواج ناگزیری، دوشیزه‏ای پیدا کن خوش خوی و خوش رفتار باشد، زیرا زنان چند نوع هستند که شاعر درباره آنها گفته:
زنان گوناگون آفریده شده‏اند بعضی سودمند، دلبر و دلربایند، و برخی زیان آور و ضرر رسان و خانه خراب کن.
عده‏ای از آنها چون ماه در نظر شوهر جلوه کنند و گروهی چون شب تاریک و ظلمانی اند.
هر کس زن صالحه و پرهیز کار به دست آورد خوشبخت می گردد و هر کس فریب بخورد با زنی ناباب ازدواج کند، برایش جبرانی نخواهد بود.(106)
سپس امام ادامه داد و فرمود: زنان بر سه قسمتند:
1.زنی پرزا و با محبت که به شوهرش در کارهای خیر دنیا و آخرت کمک کند و در مشکلات زندگی و پیشامدهای ناگوار روزگار او را تنها نگذارد.
2.زن نازا که نه زیبایی ظاهری دارد و نه فضایل اخلاقی، و در کارهای نیک یار و یاور شوهر نیست.
3. زن جیغ کش و فریاد کن و عیبجو، که بسیاری از وقت‏ها خارج از خانه به سر می‏برد و در بیشتر کارهایی که حق ندارند دخالت می‏کند، و بسیار را اندک می‏شمارد و کم را نمی‏پذیرد.(107)
آری مساله ازدواج بسیار حساس است که باید با هوشیاری تمام به آن اقدام نمود و چه بسیارند فریب خورده ها، حتی در میان شخصیت‏ها و دانشمندان بزرگ، و اگر همسری شایسته داشتند شعاع شخصیت شان بیشتر پرتو می‏افکند. اینها در زندگی سوختند و ساختند.