داستان های بحارالانوار ، امام رضا الگوی بهزیستی
ابراهیم بن عباس میگوید:
هرگز ندیدم که امام رضا علیه السلام با سخن خود کسی را برنجاند، هرگز ندیدم سخن کسی را قطع کند، ساکت بود تا او از سخن فارغ شود، به قدر توان از برآوردن حاجت کسی روی بر نمیگرداند.
هرگز پایش پیش کسی دراز نمیکرد و تکیه نمیداد، به غلامان و خدمتکاران ناسزا نمی گفت.
هرگز ندیدم آب دهان به زمین بیندازد. هیچ وقت قهقهه نمیزد و خنده آن حضرت تبسم بود.
هر گاه تنها بود و سفرهای گسترده میشد همه بردگان و غلامانش را حتی دربان و کار پرداز خانه را هم بر سفره مینشاند.
شبها کم میخوابید و بسیار بیدار بود، بیشتر وقتها شب تا سحر بیدار میماند.
روزه زیاد میگرفت. در هر ماه، سه روز اول، وسط، آخر را روزه میگرفت و میفرمود: این سه روز تمام عمر و همه دهر است.
حضرت بسیار کار خیر و صدقات پنهانی داشت و بیشتر در شبهای تاریک انجام میداد.(121)
گاهی در هر سه روز، یک قرآن ختم میکرد و میفرمود:
اگر بخواهم میتوانم در مدت کمتر ختم کنم، ولی به آیهای که میرسم، در آن میاندیشم و فکر میکنم در کجا و در چه زمانی درباره چه مطلبی نازل شده است.
شب هنگام در بستر خویش بسیار قرآن تلاوت میکرد. هر گاه به آیهای میرسید که یادی از دوزخ و بهشت است، میگریست از خدا بهشت میطلبید و از دوزخ به او پناه میبرد.(122)
بساط نشستن حضرت در تابستان، حصیر بود و در زمستان گلیم پشمی، لباس امام لباس خشن بود، اما هنگامی که برای دیدار با مردم بیرون میآمد، خود را برای آنان میآراست.
هر گاه میخواست به خوردن طعام مشغول شود، میفرمود: ظرفی بیاورند و کنار سفره بگذارند سپس از بهترین غذاهای سفره برمی داشت و در آن ظرف مینهاد و دستور میداد که آن را به فقرا برسانند.(123)
حضرت رضا علیه السلام نماز شب، نماز شفع و وتر و نافله صبح را هیچ وقت چه در سفر یا در حضر ترک نمیکرد.(124)
اینها نمونههایی از اخلاق و رفتار برجسته امام رضا علیه السلام میباشند که هر کدام برای ما الگو است.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در سه شنبه 29 اردیبهشت 1394
سلامـ .... ... ..
