امام حسن مجتبی (علیه السلام) می‏فرماید:
پدرم در آخرین لحظه‏های زندگی وصیت هایی نمود، فرمود: اولین وصیت من این است که گواهی می‏دهم خداوند یکتاست و حضرت محمد برگزیده و پیامبر اوست و گواهی می‏دهم که خداوند مردگان را زنده می‏کند، و از اعمال آنها باز خواست خواهد نمود و آگاه بر اسرار دلهاست.
اینک حسن جان! تو را وصیت می‏کنم به آنچه پیامبر خدا مرا به آن وصیت نموده، البته تو شایسته وصیت هستی.
وقتی از دنیا رفتم در خانه ات بنشین و بر خطای خود گریه کن، مبادا دنیا بزرگترین هم و تلاش تو باشد.
فرزندم! به تو سفارش می‏کنم نماز را در اول وقت آن بخوان و زکات را در موقعش به اهل آن بپرداز.
در موارد شبه (که نمی‏دانی حق است یا باطل، حلال است یا حرام) ساکت باش.
میانه روی و عدالت را در هنگام خشنودی و غضب رعایت کن.
همسایه خوب و مهمان نواز باش.
به گرفتاران و اهل بلا رحم کن.
ارتباط خویشاوندان را رعایت کن.
مستمندان را دوست بدار، و با آنان بنشین و تواضع کن که بهترین عبادت هاست.
آرزو را کوتاه کن و به یاد مرگ باش، و در دنیا پرهیزگار باش، که تو در گرو مرگ و بلاها، و در چنگال بیماری‏ها هستی.
من تو را سفارش می‏کنم؛
بخشیة الله فی السر و العلانیة: از خدا بترس در پنهان و آشکار.
در سخن و عمل شتاب زده نباش.
هنگامی که با کاری از کارهای آخرت مواجه شدی آن را بجای آور و در انجام آن کوتاهی نکن، و اما اگر کاری از کارهای دنیا برایت پیش آمد دقت کن تا صلاحیت آن را تشخیص بدهی.
و ایاک مواطن التهمة و المجلس الظن؛ بپرهیز از جاهایی که مورد تهمت قرار می‏گیری و به تو مظنون می‏شوند. زیرا همنشین بد، در انسان اثر می‏گذارد.
فرزندم! کارها را برای خدا انجام بده از دشنام گویی متنفر باش، به کارهای نیک دعوت کننده و از کارهای بد باز دارنده باش، با برادران دینی در راه خدا برادری کن، انسان‏های خوب را به خاطر خوبیشان دوست بدار و با فاسقان در ظاهر مدارا کن ولی در باطن دوستشان مدار و عملاً با آنان مخالف باش، کیلاتکون مثله:، مثل و شبیه او نشوی.
بپرهیز از نشستن در سر راهها و جاهایی که بر مردم ایجاد مزاحمت می‏کند.
گفت و گو با کسانی که بهره‏ای از عقل و علم ندارد رها کن.
فرزندم! در زندگی میانه رو باش و در عبادت اندازه نگه دار، سعی کن عبادتی را که توان داری و دشوار بر تو نیست به طور مداوم انجام دهی،
همواره خاموشی را رعایت کن تا سالم بمانی.
کار خیر پیش فرست تا بهره ببری، خوبی‏ها را بیاموز تا دانا شوی.کن لله ذاکرا علی کل حال: در همه حال به یاد خدا باش به کوچک‏ترها رحم داشته باش و به بزرگترها احترام نما، هر غذایی را که می‏خواهی بخوری تا صدقه (حقوق واجبی) او را نداده‏ای نخور.و علیک بالصوم فانه زکاه البدن و جنه لاهله: روزه بدار که روزه زکات بدن سپری از (آتش جهنم) برای روزه دران است.
و جاهد نفسک: با نفس خود مبارزه کن از همنشین بد پرهیز نما از دشمن خود اجتناب کن، و از مجلس ذکر و یاد خدا غافل مباش، بیشتر دعا کن،
فرزندم من نصیحتی را از تو فرو گذار نکردم.هذا فراق بینی و بینک: اکنون وقت جدایی است بین من و تو(43).