یکی از صحابه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بنام عبدالله بن سلام می‏گوید: از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدم کدام ملک پیش از نکیر و منکر وارد قبر مرده می‏شود؟
فرمود: پسر سلام! اولین ملک که وارد قبر میت می‏شود، سیمایش مانند خورشید می‏درخشد، اسم او رومان است، هنگامی که وارد قبر شد، زنده شده می‏نشیند.
ملک به او می‏گوید:
أکتب ما عملت: بنویس هر کار خوب و بدی را که انجام داده‏ای. مرده: با چه بنویسم؟ من کخ قلم و جوهر ندارم.
- انگشت قلم و آب دهانت جوهر تو، اکنون بنویس.
- به چه چیز بنویسم؟ دفتر و کاغذ ندارم.
- کفنت کاغذ تو، زود باش بنویس.
قطعه‏ی از کفنش را بر می‏دارد، آنچه از کارهای نیک انجام داده می‏نویسد و از نوشتن کارهای زشت حیا می‏کند.
- بنویس.
- خجالت می‏کشم.
- یا خاطی افلا کنت تستحی خالقک: ای خطا کار آیا آنگاه که این اعمال زشت را در دنیا انجام می‏دادی از پروردگارت خجالت نمی‏کشیدی؟ اینک از نوشتنش خجالت می‏کشی؟ تو دروغ می‏گویی، زود باش بنویس.
آنگاه، همه آنچه را که در دنیا از کارهای نیک و بد انجام داده می‏نویسد و سپس ملک دستور می‏دهد: بپیچ و مهر بزن.
مرده: مهر همراهم نیست، مهر ندارم.
ملک: با ناخنت مهر کن و بر گردنت حلقه وار بیانداز و تا روز قیامت همراه تو خواهد بود. چنانچه خداوند می‏فرماید:
وکل انسان الزمناه طائره فی عنقه...(12): ما اعمال نیک و بد هر انسانی را طوق گردن او ساختیم...
پس از آن نکیر و منکر داخل قبر می‏شوند.(13)