عبدالله بن مسعود می‏گوید:
اولین مرتبه‏ای که از جریان کار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آگاه شدم، هنگامی بود که به همراه عمویم، برای تجارت وارد مکه شدیم، و ما را به سوی عباس بن مطلب راهنمایی کردند. او در کنار خانه خدا نشسته بود، ما هم پهلوی او نشستیم، در این وقت، مردی از درب صفا، وارد مسجدالحرام شد، رنگ سفید...و صورتی زیبا داشت و در جانب راست او پسری نوجوان خوش سیما بود و در حجرالاسود را دست مالیدند و بوسیدند، سپس، هفت مرتبه خانه کعبه را طواف کردند.
آنگاه رو به کعبه ایستاده و شروع به نماز خواندن کردند، دست برای تکبیر بلند کردند و تکبیر گفتند و هر سه با هم رکوع کردند، سپس به سجده رفتند و باز ایستادند.
ما از دیدن این منظره تعجب کردیم زیرا در سرزمین مکه، که همه بت می‏پرستند این گونه عبادت سابقه نداشت. رو به عباس کرده و گفتیم: آیا این آیین جدیدی است که در میان شما پیدا شده، یا چیزی است که ما آن را نمی‏شناسیم؟
عباس اشاره به آنها کرد و گفت:
آری، این مرد که جلوتر از آن دو نفر ایستاده، برادر زاده من محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم ، و این پسر برادرزاده دیگر من، علی بن ابیطالب علیه السلام، و این زن، خدیجه دختر خویلد، و همسر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است، و اکنون در روی زمین کسی به جز این سه نفر پیدا نمی‏شود که این گونه، خداوند جهان را پرستش کند(1).