روزی که فردای آن، ماه مبارک رمضان بود، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای مسلمانان در شأن و عظمت ماه رمضان سخنرانی کرد.
امیر مومنان علی علیه السلام می‏فرماید:
من از میان جمعیت برخاستم و عرض کردم:
یا رسول الله! ما افضل الاعمال فی هذا الشهر؟
ای پیامبر خدا؟ بهترین اعمال در این ماه چیست؟
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در پاسخ فرمود:
یا اباالحسن افضل الا عمال هذا الشهر، الورع عن محارم الله عز وجل
ای ابوالحسن! بهترین اعمال در این ماه پرهیز از گناه و مصیبت است.
آنگاه حضرت گریه کرد.
عرض کردم: یا رسول الله! چرا گریه می‏کنی؟
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
ای علی! گریه‏ام به خاطر آن حادثه ناگوار است که در همین ماه بر تو وارد می‏شود. گویا می‏بینم تو در نماز هستی و شخصی که شقی‏ترین انسان‏ها است، با ضربت خود بر سر تو می‏زند و محاسنت را با خون سرت رنگین می‏کند.
عرض کردم: یا رسول الله و ذالک فی سلامة من دینی؟
ای پیامبر خدا! این حادثه هنگام سلامت دینم رخ می‏دهد؟
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فی سلامة من دینک
آری، هنگامی که از لحاظ دینی در کمال سلامت هستی، این حادثه رخ می‏دهد.
سپس فرمود: ای علی! هرکس تو را بکشد انگار مرا کشته است، و هرکس با تو دشمنی کند با من دشمنی نموده است، و هرکس به تو دشنام دهد به من دشنام داده است، زیرا تو همچون جان من هستی، روح تو روح من است، و سرشت تو سرشت من است.
خداوند من و تو را آفریده، مرا برای رسالت و تو را برای امانت برگزید.
هرکس امامت تو را انکار کند رسالت مرا انکار نموده است(35)...
خدا را با چشمان ظاهری نتوان دید ولی قلبها او را با حقیقت ایمان دیده‏اند