پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) آن قدر برای نماز و عبادت می‏ایستاد که پاهایش ورم می‏کرد، آن قدر نماز شب می‏خواند که چهره‏اش زرد می‏شد و آن قدر در حال عبادت می‏گریست که بی‏حال می‏گشت.
شخصی به آن حضرت عرض کرد:
مگر نه این است که خداوند گناه گذشته و آینده تو را بخشیده است.(2) چرا خود را این گونه زحمت می‏دهی؟
حضرت در پاسخ فرمود:
افلا اکون عبداً شکوراً: آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم.(3)