شعبی، یکی از علمای بزرگ می‏گوید:
هنگامی که نوجوان بودم از میدان کوفه عبور می‏کردم، ناگهان علی (علیه السلام) را دیدم که در میان دو کیسه طلا و نقره ایستاده و مردم را با تازیانه از کیسه‏ها دور می‏کرد.
آنگاه همه آن طلا و نقره را میان مردم تقسیم نمود، طوری که چیزی از آن همه پول باقی نماند و چیزی از آن به خانه خود نبرد.
من نزد پدرم آمدم و گفتم:
من امروز شخصی را دیدم یا بهترین انسان‏ها است و یا نادان‏ترین آنها است
پدرم پرسید: چه کسی را دیدی؟
گفتم: امیرمؤمنان علی (علیه السلام) را دیدم که طلا و نقره را میان مردم به گونه‏ای تقسیم کرد که چیزی برای خودش باقی نماند و دست خالی به خانه برگشت.
پدرم گریست و گفت:
یا بنی بل رأیت خیرالناس: فرزندم! بلکه بهترین انسان‏ها را دیده‏ای!(47) که بیت المال را به طور مساوی بین مردم تقسیم کرده چنانچه سهم خویش را نیز به مردم داده است.