روزی معاویه به امام حسن گفت:
من از تو بهتر هستم!
امام در پاسخ گفت:
چگونه از من بهتری، ای پسر هند؟
معاویه گفت:
برای این که مردم در اطراف من جمع شده‏اند ولی اطراف تو خالی است.
امام حسن فرمود:
چقدر دور رفتی ای پسر هند جگر خوار! این بدترین مقامی است که تو داری. زیرا آنان که در اطراف تو گرد آمده‏اند دو گروهند:
گروهی مطیع و گروهی مجبور.
آنان که مطیع تو هستند. معصیت کارند و اما افرادی که به طور اجبار از تو فرمانبردارند طبق بیان قرآن عذر موجه دارند.
ولی من هرگز نمی‏گویم از تو بهترم چون اصلاً در وجود تو خیری نیست تا خود را با فردی مثل تو مقایسه نمایم، بلکه می‏گویم:
خدای مهربان مرا از صفات پست و زشت پاک نموده، همان طور که تو را از صفات نیکو و پسندیده محروم ساخته است.(33)
آری شخصیت انسان در پاکی و اخلاق پاک اوست، نه در مزایای مادی.