امام حسین علیه السلام هنگام سفر به سوی کربلا فرمود:
راستی این دنیا دگرگون شده و خوبی هایش رفته و از آن باقی نمانده مگر ته مانده‏ای که بر ته کاسه نشیند، و جز زندگی بی ارزش، همچو چراگاه خطرناک.
مگر شما نمی‏بینید که به حق عمل نمی‏کنند و از باطل دست نمی‏کشند، در چنین حال باید مومن دل به مرگ ببندد و به دیدار پروردگار رغبت کند.
فانی لا اری الموت الا الحیاه و الحیاه مع الظالمین الا برما:(86) راستی که من مرگ را جز زندگی همیشگی نمی‏بینم و زندگی با ستمگران را جز بدبختی.
ان الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم: راستی مردم همه دنیا رستند و دین بر سر زبان آنها است. تا برای آنها وسیله زندگی است آن را بر زبانها می‏چرخانند. از دین دم می‏زنند، هنگامی که به بلا آزمایش شدند. قل الدیانون دینداران کم خواهند بود.(87)