عادت پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بر این بود هرگاه می‏خواست مسافرت برود آخرین کسی که با او خداحافظی می‏کرد فاطمه علیها السلام بود و از خانه دخترش زهرا به سفر می‏رفت. و چون از سفر برمی‏گشت، اول به دیدار فاطمه می‏رفت. سپس به خانه‏های همسران.
یک بار رسول گرامی که به سفر رفت، علی علیه السلام مقداری از غنیمت‏های جنگی را که سهم آن حضرت شده بود، به فاطمه علیها السلام داد. زهرای اطهر با آن مبلغ دو النگوی نقره، و یک پرده تهیه کرد و بر در خانه‏اش آویخت.
وقتی پیامبر گرامی از سفر برگشت، طبق معمول به خانه فاطمه علیه السلام رفت.
فاطمه زهرا مشتاقانه به سوی حضرت شتافت و با شوق فراوان از پدر خود استقبال نمود.
ناگاه چشم پیامبر گرامی به النگوها و پرده در خانه افتاد. با تعجب به فاطمه علیها السلام نگریست و فوراً برگشت.
بانوی اسلام که چنین رفتاری از پیامبر ندیده بود گریان و غمگین شد، و با خود گفت: تا کنون پیامبر با من چنین رفتاری نداشته است، لابد به خاطر دیدن پرده و النگوهاست، که داخل خانه نشد و زود برگشت.
آنگاه حسن و حسین را خواست، پرده کند و النگوها را از دستش بیرون آورد، النگوها را به یکی را به دیگری از فرزندانش داد و فرمود:
نزد پدرم بروید، سلام مرا برسانید و بگویید ما پس از رفتن شما غیر از اینها چیزی را اضافه نکرده‏ایم، اکنون هرطور صلاح می‏دانید در مورد آنها انجام دهید.
چون حسنین محضر رسول گرامی رسیدند و پیام مادرشان را رساندند، پیامبر آنان را بوسید و در آغوش کشید و روی زانوی خود نشانید.
سپس دستور داد آن دو النگو را شکستند. آنگاه اهل صفه(54) را فرا خواند پاره‏های النگو را بین آنها تقسیم نمود و پرده را قطعه قطعه کرد و به چند نفر که برهنه بودند، قطعاتی از آن پرده را داد تا خویشتن را بپوشانند...
سپس فرمود:
خداوند رحمت کند فاطمه را و در عوض این پرده از لباسهای بهشتی به او بپوشاند و در مقابل این دو النگو از زیورهای بهشتی به او بپوشاند و در مقابل این دو النگو از زیورهای بهشتی به او عنایت کند(55).