یکی از فرزندان خلیفه، گروهی را به مهمانی دعوت کرده بود.
امام هادی نیز دعوت شده بود. هنگامی که حضرت وارد مجلس شد همه به احترام امام (علیه السلام) ساکت نشستند.
فقط جوانی بی تربیت در مجلس بود که اعتناء به حضرت نکرد و مکرر حرفی بیهوده می‏گفت و می‏خندید.
امام هادی (علیه السلام) رو به آن جوان کرد و فرمود:
چرا این گونه با دهان پر می‏خندی و از یاد خدا غافل می‏باشی؟
در حالی که سه روز دیگر اهل قبرستان‏ها خواهی بود.
جوان با شنیدن سخن امام ساکت شد و دیگر حرفی نزد. همه غذا خوردند و رفتند.
روز بعد جوان مریض شد روز سوم مرد و دفنش کردند و از اهل قبرستان شد.(117)
سزاوار است در همه جا مخصوصاً در مجالس، احترام بزرگان رعایت شود. بی اعتنایی به آنان اثر بسیار در زندگی دارد.