یوسف بن اسباط از پدرش نقل می‏کند:
شب هنگام وارد مسجد کوفه شدم، جوانی را دیدم که با پروردگار خود مشغول راز و نیاز است، سر به سجده گذاشته، مناجات می‏کند:
به سوی او رفتن، ناگاه دیدم علی بن حسین علیه السلام است، صبح که دمید به خدمتش رسیدم، گفتم: یا بن رسول الله! با این مقام و موقعیتی که تو داری باز خود را به رنج و زحمت می‏اندازی؟
به محض شنیدن این جمله اشک از دیدگانش فرو ریخت و فرمود: از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که همه چشمها روز قیامت گریان است مگر چهار چشم:
1. چشمی که از ترس خدا بگرید.
2. چشمی که در راه خدا از بین رود.
3. چشمی که از دیدن حرام خودداری کند.
4. چشمی که شب زنده دار باشد.
هنگام سجده بندگان، خداوند به فرشتگان افتخار می‏کند و می‏فرماید: به این بنده من نگاه کنید، روحش نزد من است و پیکرش در اطاعتم می‏باشد، چگونه از رختخواب کنار گرفته، مرا از ترس عذاب می‏خواند و آرزو دارد و رحمتم شامل حال وی گردد، گواه باشید او را بخشیدم(81).