زراره صحابه مورد اعتماد امام باقر علیه‏السلام می‏گوید:
حضرت امام محمد باقر برای تشییع جنازه مردی از قریش رفت، من هم در خدمت امام بودم، زنی با صدای بلند گریست عطا (قاضی القضات وقت) که در تشییع جنازه حاضر بود، خطاب به زن کرد و گفت:
ساکت باش وگرنه برمی‏گردیم.
آن زن ساکت نشد و عطا برگشت، رفت و جنازه را تشییع نکرد.
من عرض کردم:
یا بن رسول الله! عطا برگشت.
حضرت فرمود:
ما به دنبال جنازه می‏رویم و با دیگران کاری نداریم. هر گاه ببینیم کار باطلی با حق آمیخته است، حق را به خاطر باطل ترک کنیم، حق مسلمان را ادا نکرده‏ایم. (یعنی اگر چه گریه زن با صدای بلند کار باطلی بود و تشییع جنازه یک امر حق است، نباید به خاطر گریه زن، تشییع جنازه را ترک کرد.) سپس امام بر جنازه نماز خواند، صاحب عزا پیش آمد تشکر کرد و گفت: خداوند شما را رحمت کند شما نمی‏توانید پیاده راه بروید برگردید! حضرت مایل نشد برگردد.
عرض کردم:
آقا! صاحب عزا به شما اجازه برگشتن داد ضمناً من هم مطلبی دارم، می‏خواهم از آن بپرسم.
فرمود:
ما با اجازه او نیامده بودیم و با اجازه او برگردیم.
این ثوابی است که در جستجوی آن بودیم انسان هر اندازه از پی جنازه برود پاداش بیشتر می‏گیرد. (51)
بدین وسیله امام به وظیفه خود عمل نمود و حق را به خاطر باطل ترک نکرد. امید است ما هم چنین باشیم.