معلی بن خنیس، صحابه‏ی وفادار امام صادق (علیه السلام) می‏گوید:
از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: مسلمان چه حقی بر برادر مسلمان خود دارد؟
امام فرمود: برای هر مسلمانی بر برادر مسلمان خود، هفت حق واجب دارد، هرگاه یکی از ضایع کند، از ولایت خدا و اطاعت او خارج می‏شود و دیگر بهره‏ای از رحمت خدا ندارد.
عرض کردم: فدایت شوم آنها کدام است؟
فرمود: انی علیک شفیق اخشی ان تضیع و لا تحفظ و تعلم و لا تعمل.
ای معلی! تو مورد علاقه‏ی منی، می‏ترسم آنها را بدانی و عمل نکنی.
معلی: برای انجام آنها از خدا مدد می‏خواهم و توفیق می‏طلبم.
امام: کوچک‏ترین آن حقوق این است که هر چه برای خود می‏پسندی، برای او نیز به پسندی، و آنچه برای خود دوست نمی‏داری، برای او نیز دوست نداشته باشی.
دوم: او را به خشم نیاوری و ناراحتش نکنی و در پی خشنودی برادر ایمانی خود باشی و به خواسته هایش عمل کنی.
سوم: او را با جان، مال، زبان، دست و پای خود یاری کنی.
چهارم: مواظب و راهنمای او باشی، همانند آینه عیب‏های او را نشان داده و بر طرف نمایی.
پنجم: تو سیر و او گرسنه، تو سیراب او تشنه، تو لباس به تن و او عریان نباشد.
ششم: هرگاه تو خدمتگذار داشتی او نداشت، سزاوار است که خدمتگارت را نزد او بفرستی، تا لباسهایش را شسته و برایش غذا و طعام فراهم کند و سایر کارهای خانه را انجام دهد.
هفتم: سهم و بهره‏ی او را نیکو نموده و دعوت او را بپذیری، و هنگام بیماری به عیادتش بروی و در کنار جنازه‏اش حاضر شوی، و هرگاه دانستی که احتیاجی دارد پیش از آنکه از تو تقاضای کمک کند، پیش قدم باشی و خواسته‏ی او را بر آوری.
و هر گاه به این دستورات عمل کنی رابطه‏ی دوستی او را محکم ساخته و از عهده انجام وظایف خوب برآمده‏ای(96)