امیر مومنان علی علیه السلام در سخنی بسیار دردمندانه در مورد کسانی که بدون آگاهی از احکام الهی، درباره آن خودسرانه سخن می‏گویند، می‏فرمایند:
گاهی حکمی از احکام الهی را پیش یکی از آنها قاضی‏ها می‏برند، او مطابق رأی خود حکم می‏کند، همان قضیه را نزد قاضی دیگری می‏برند او بر خلاف قاضی اولی حکم می‏کند.
آنگاه همگان نزد رئیسی که آنان را در پست قضاوت منصوب کرده جمع می‏شوند و قضیه را برایش مطرح می‏کنند او سخنان همه را تصدیق می‏کند و رأی همه قاضی‏ها را درست می‏داند، در صورتی که خدایشان یکی و قرآنشان یکی است.
بنا بر این حکم یک قضیه را با اختلاف بیان کردن برای چیست و تصدیق رئیس در مورد همه آنها بر اساس چه مبنایی است؟
آیا خداوند دستور داده که در مرد یک قضیه مخالف یکدیگر سخن بگویند، تا گفته شود همه آنها از فرمان الهی اطاعت می‏کنند؟ چنین چیزی قطعاً محال است.
یا خداوند آنان را از اختلاف نهی کرده، ولی آنها خودشان نافرمانی می‏کنند و در نتیجه یک قضیه را با اختلاف بیان می‏کنند؟
و یا خدای سبحان دین اسلام را ناقص فرستاده و از آنان بر تکمیل آن کمک خواسته است؟ این هم که قطعاً صحیح نیست.
یا آنان خود را شریک خداوند می‏دانند و به خود اجازه می‏دهند هر طور که خواستند قضاوت کنند، و خدا هم از آنان راضی شود؟ این هم که محال است.
یا خداوند دین اسلام را کامل فرستاده ولی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در آن و بیان آن کوتاهی کرده است، و از این راه اختلاف پیش آمده؟ این چنین هم نیست.
زیرا خداوند می‏فرماید: ما فرطنا فی الکتاب من شی‏ء: ما چیزی را در قرآن فروگذار نکردیم.
و می‏فرماید: فیه تبیان کل شی‏ء: این کتاب بیانگر همه چیزها است.
و می‏فرماید: و بخشی از قرآن بخش دیگری را تصدیق نموده و اختلافی در آن نمی‏باشد(51).
بنابراین، این گونه اختلافها یا ناشی از هوا و هوسها و یا عدم درک صحیح است.
تسبیح حضرت زهرا علیها السلام‏

علی علیه السلام می‏فرماید: بعضی از پادشاهان عجم برده‏هایی را برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هدیه فرستادند، و من به فاطمه علیها السلام گفتم:
نزد رسول خدا برو، و از او خدمتکاری درخواست کن که در خانه به تو کمک کند.
فاطمه علیها السلام نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رفت و از درخواست نمود.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! چیزی را به تو عطا می‏کنم، که بهتر از خدمتکار است و هم چنین از دنیا و هر آنچه در آن است، می‏باشد:
بعد از هر نماز سی و چهار بار الله اکبر بگو، و سی و سه بار الحمدالله، و سی و سه بار سبحان الله. سپس لا اله الا الله، ختم کن و این کار برای تو بهتر از آنچه می‏خواهی و نیز از دنیا و هر آنچه در آن است.
پس از آن حضرت زهرا؛ علیها السلام این تسبیح را بعد از هر نماز می‏گفت و منسوب به او گردید(52).