امام هادی (علیه السلام) دعای مخصوصی داشت که خود آن حضرت می‏فرماید
من بسیاری از اوقات خدا را با این دعا می‏خواندم و آن را به شیعیان آموخت و فرمود
از خداوند خواسته‏ام که هرکس را کنار قبر و بارگاه من این دعا را بخواند دعایش مستجاب شود و خداوند او را ناامید نکند و آن دعا این است‏
یا عدتی عند العدد و یا رجائی و المعتمد یا کهفی و اسندو یا احدو یا احد و یا قل هو الله احد اللهم بحق من خلقته من خلقک و لم تجعل فی حلقک و مثلهم احد صلی علی علیهم و افعل بی کذا و کذا:
ای یاور من هنگام یاری‏ها و امید و اعتمادگاه من، و ای پناه گاه و تکیه گاه محکم و ای خدای یکتا و بی همتا و ای قل هو الله احد، از درگاهت خواستارم به حق آفریدگان برگزیده‏ات که هیچ کس را در مقام و منزلت آنها نیافریدی برهمه‏ی آنها رحمت و فرست و فلان و فلان حاجتم را برآور!(127)
93
گناه نابخشودنی‏
ابو هاشم جعفر که یکی از فقهاء و اصحاب امام هادی و عسکری بود نقل می‏کند: در محضر امام حسن عسکری بودم: فرمود
یکی از گناهانی که آمرزیده نمی‏شود این است که انسان بر (اثر کوچک شمردن گناه) بگوید
لیتنی لا اول خذ الا بهذا ای کاش! مرا به جز این یک گناه باز خواست نکنند با خود گفتم: این سخن بسیار دقیق است و سزاوار است انسان مواظب کارهای خود باشد و درباره هر چیز دقت کند (که گاهی انسان گناهی را مرتکب می‏شود و خیال می‏کند مهم نیست غافل از این که همان گناه گرفتارش خواهد کدر بنابراین هیچ گناهی را نباید کوچک شمرد)
در این مقام امام عسکری متوجه من شد و فرمود
درست فکر می‏کنی ابو هاشم! آنچه به خاطرات آمد صحیح است، باید در تمام کارها دقت نمود، زیرا تشخیص شرک (ریا) در انسان از دیدن اثر پای مورچه روی سنگ در شب تاریک و راه رفتن مورچه روی پلاس سیاه، مشکل‏تر است(128)
(یکی از خطرناک‏ترین گناه ریا است که تشخیص آن این همه دقت و ژرف نگری می‏خواهد)