روزی امام حسین علیه السلام از جایی عبور می‏کرد، دید چند نفر فقیر، عبای خود را روی زمین گسترده‏اند و مقدار اندکی نان خشک روی آن ریخته و می‏خورند.
امام باقر علیه السلام به آنها سلام داد و آنان جواب سلام امام را دادند، و گفتند: یابن رسول الله بفرمایید از این غذا میل کنید.
امام حسین علیه السلام دعوتشان را پذیرفت، با کمال فروتنی در کنار آنها روی خاک نشست و با آنها غذا میل کرد و این آیه را تلاوت نمود: ان الله لا یحب المستکبرین: خداوند متکبران را دوست ندارد(71).
سپس به آنها فرمود:
من دعوت شما را پذیرفتم شما نیز دعوت مرا به پذیرید، به خانه من بیایید امروز مهمان من باشید.
آنها برخاستند و همراه امام حسین علیه السلام به خانه آن حضرت آمدند. امام علیه السلام به آنها غذا و لباس داد آنگاه دستور داد به هر کدام مبلغی هم پول دادند(72).
امام حسین علیه السلام با این رفتار پسندیده فقرا را خشنود کرد، و آنها هم از حضور امام علیه السلام با خوشحالی رفتند.