روزی یکی از دشمنان اسلام به نام ابی پسر خلف قطعه استخوان پوسیده‏ای را نزد پیامبر اسلام آورد. (به خیال خود می‏تواند سخنان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را درباره معاد، با آن باطل کند.) و آن را در دست خود نرم کرد و در فضا پراکنده ساخت و گفت:
کدام قدرتی می‏تواند این استخوان‏های پوسیده و خاک شده را از نو زنده کند! و کدام عقل آن را باور کند؟
خداوند متعال به پیامبر (صلی الله علیه و آله) دستور داد که در پاسخ او بگوید:
همان خدایی که در ابتدا این استخوان‏ها را از خاک آفریده و زندگی به آن داده است، می‏تواند بار دیگر این استخوان‏های پوسیده پراکنده را جمع کرده و زنده نماید.
و ضرب لنا مثلا و نسی خلقه قل من یحی العظام و هی رمیم قل یحیها الذی انشأها اول مرة و هو بکل خلق علیم. ‏
ابی پسر خلف می‏گوید: چه کسی می‏تواند این استخوان‏های پوسیده را زنده کند؟
ای پیامبر ما! به او بگو همان کسی آن را زنده می‏کند که بار اول آن را آفریده و حیات و زندگی داد و او به هر آفریده شده آگاه است.(10)