مسمع بن عبداللمک می‏گوید:
امام صادق (علیه السلام) به من فرمود:
تو اهل عراق هستی، آیا به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) می‏روی؟
گفتم: خیر.
- چرا؟
- چون من در میان اهل بصره مشهور هستم، در اطرافم طرفدار خلیفه و دشمنان اهل بیت زیاد هستند. از دست آنان امنیت ندارم اگر به زیارت امام حسین (علیه السلام) بروم ممکن است از من به حاکم گزارش دهند و به من ضررهایی وارد کنند.
- 99آیا از مظلومیت و شهادت حسین (علیه السلام) یاد می‏کنی؟
- بلی به خاطر می‏آورم.
- آیا ناراحت و غمگین می‏شوی؟
- بلی، به خدا سوگند از گرفتاری و مصیبت آن حضرت سخت منقلب شده گریه می‏کنم و اشک می‏ریزم، به طوری که اثر آن را اهل و عیالم در چهره‏ام مشاهده می‏کنند، و از خوردن و آشامیدن باز می‏مانم.
- خداوند اشکهای تو را رحمت کند، تو از کسانی هستی که از عزاداران ما با شمار می‏روند و از کسانی هستی که در شادی ما شاد و در غم و اندوه ما غمگینند.
ای مسمع! تو در هنگام مرگ پدرانم را بر بالین خود خواهی دید که تو را به عزرائیل سفارش می‏نمایند تا با تو مدارا کند. و تو را بشارت به آینده نیک می‏دهند، آنگاه عزرائیل را مهربانتر از مادر خود می‏بینی!
سپس امام صادق گریان شد و من نیز گریستم.(64)