پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
هنگامی که دشمن خدا گناهکاران را رد تابوت گذاشته و به سوی قبرستان می‏برند. به کسانی که جنازه او را می‏برند، فریاد می‏زند و می‏گوید:
ای برادران! گوش کنید. از آنچه مرا گرفتار کرده شکایت کنم و تذکر دهم که شما مواظب باشید و مثل من فریب این چیزها را نخورید.
سپس از هفت گله می‏کند:
1- من از شیطان به شما شکایت می‏کنم، این دشمن خدا که مرا فریب داد، به هلاکت انداخت، رهایم کرد و قسم یاد می‏کرد که از دوستان خیر خواه و خالص من است و از این راه عقل و هوشم را ربود، گولم زد.
2- از دنیا به شما شکایت می‏کنم که فریبم داد، هنگامی که به او دل بستم، مرا واژگونه به زمین زد و خوار نمود.
3- از دوستان هوا پرستم شکایت می‏کنم، زیرا که من به آنها اعتماد کردم ولی از من دوری جسته و ذلیل و خوارم کردند.
4- از اولادم به شما شکایت می‏کنم، که در زندگی از آنها حمایت می‏کردم و از خود مقدم می‏داشتم، ولی آنها پس از مرگ اموالم را تصاحب نموده و مرا رها کردند و تسلیم عذاب نمودند.
5- از مالم به شما شکایت می‏کنم، چرا که حق خدا را ضایع کرده و از آن ندادم، امروز سنگینی گناه آن به دوش من و منفعت آن بر دیگران است.
6- از خانه‏ام به شما شکایت می‏کنم، زیرا موقع ساختن آن بسی رنج کشیدم و از اموالی که در زندگیم به آن محتاج بودم، گذشتم تا آن را ساختم لکن دیگران در آن ساکن شدند.
7- به شما از ماندن طولانی خود در قبر شکایت دارم، قبری که مرتب ندا می‏دهد؛ من خانه پر از حشرات و کرم هستم، من خانه تنگ و تاریک و ترسناکم.
پس ای برادران من! تا می‏توانید در بدنم به سوی قبر شتاب نکنید، صبر کنید و دیرتر مرا وارد قبر نمایید، بترسید از آنچه گرفتار آن هستم. زیرا برایم آتش دوزخ، ذلت و خواری، غضب خدای عزیز و جبار را وعده می‏دهند. در پایان می‏گوید:
واحسرناه! علی ما فرطت فی فی جنب الله: وای بر من! حسرت بر من! به خاطر کوتاهی‏هایی که در طاعت پروردگارم کردم. آه! چقدر طولانی است گریه‏های من! نه شفاعت کننده دارم که مرا شفاعت کند و نه دوستی دارم که از من حمایت کند و به حالم ترحم نماید. ای کاش! که بار دیگر به دنیا بر می‏گشتم و از مؤمنان می‏بودم تا در هنگام مرگ این چنین گرفتار نشوم(26).
از چهار چیز باید به خدا پناه برد

پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم در دعای عرض کرد:
خداوندا! به تو پناه می‏برم؛
1. از فرزندی که فرمانروای من باشد.
2. از مالی که بی نتیجه تباه گردد.
3. از همسری که مرا پیش از وقت پیر کند.
4. و از رفیقی که مکر و حیله نماید(27).