معاذ بن جبل از اصحاب پیامبر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود پسری داشت که مورد علاقه وی بود، از دنیا رفت. او سخت ناراحت شد و در مرگ او بسیار بی تابی می‏کرد.
رسول گرامی صلی الله علیه و آله و سلم نامه‏ای به او چنین نوشت:
... شنیده‏ام درباره مرگ فرزندت بسیار بی قراری می‏کنی، بی قراری درباره موضوعی که به اراده الهی انجام گرفته است، فرزند تو از بخشش‏های خداوند و امانت او بهره‏مند شدی، و در وقت معین امانتش را از تو گرفت. انا لله و انا الیه راجعون همه ما از خداییم و به سوی او بر می‏گردیم.
ای معاذ! مواظب باش! لا یحبطن جزعک اجرک مبادا پاداش خود را بر اثر بی قراری نابود کنی، اگر پاداش بزرگ صبر و تسلیم به رضای خداوند در مرگ فرزندت را می‏دانستی، می‏فهمیدی که مصیبت تو در برابر آن همه ثواب بسیار ناچیز است.
و بدان که بی تابی، جلوی مرگ عزیزان را نمی‏گیرد و قضا و قدر الهی را دفع نمی‏کند. بنابراین صبر و بردباری را پیشه خود کن و به وعده خداوند امیدوار باش، و در برابر قضا و قدر الهی که برای همگان اندازه‏گیری شده است، اندوه مخور، والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته(28).