یحیی بن اکثم قاضی سامرا می‏گوید:
روزی در مدینه وارد مسجد پیغمبر شدم و قبر آن حضرت را زیارت می‏نمودم، امام جواد (علیه السلام) را در آنجا دیدم که مشغول طواف قبر رسول خدا بود، در مورد چند مساله با او به بحث و گفتگو پرداختم، همه را پاسخ داد. در آخر گفتم:
من از تو یک سوال دیگر هم دارم، اما خجالت می‏کشم بپرسم.
فرمود: پیش از آنکه بپرسی به تو بیان می‏کنم، می‏خواهی بپرسی اکنون امام مردم کیست؟
گفتم: آری، به خدا! می‏خواستم همین مطلب را بپرسم؛
فرمود: من هستم.
گفتم: علامت و نشانه امامت تو چیست؟
در دست آن حضرت عصایی بود، ناگهان دیدم همان عصا به سخن در آمد و با کمال فصاحت گفت:
ان مولایی امام هذا الزمان و هو الحجه:
همانا صاحب من، امام این زمان و او حجت خدا است.(112)