روزی امام حسین علیه السلام عبورش از کنار عبدالله پسر عمروعاص مغز متفکر معاویه افتاد.
عبدالله به حاضران گفت:
هرکس دوست دارد به محبوب‏ترین انسان روی زمین در نزد اهل آسمان نگاه کند به این عبور کننده حسین نگاه کند، من از زمان جنگ صفین تا کنون از شرمندگی با او حرفی نزده‏ام.
ابو سعید خدری صحابه بزرگوار پیغمبر در آنجا حضور داشت برای سازش عبدالله را به نزد حسین علیه السلام آورد.
امام حسین علیه السلام به عبدالله گفت:
تو که می‏دانستی من محبوب‏ترین اهل زمین در نزد اهل آسمان هستم، پس چرا با من و پدرم در صفین جنگ کردی؟ به خدا سوگند پدرم بهتر از من است. عبدالله به عذرخواهی پرداخت و گفت:
پدرم به من دستور داد بجنگم، و پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است:
پسر باید از فرمان پدر اطاعت کند. از این رو من مطابق دستور پدر عمل کردم.
امام حسین علیه السلام فرمود:
مگر سخن خداوند را در قرآن نشنیده‏ای که می‏فرماید:
هرگاه پدر و مادر سعی کنند چیزی را شریک من قرار دهی که از آن آگاهی نداری از آنان اطاعت نکن(67).
و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می‏فرماید:
انما الطاعة، الطاعة فی المعروف:
اطاعت تنها در کارهای خیر است.
و نیز می‏فرماید:
لا طاعة لمخلوق فی معصیة الخالق:
اطاعت مخلوق در جایی که نافرمانی خدا جایز نیست(68).