یکی از علمای اهل سنت کتابی را در رد مذهب شیعه نوشته بود. و در مجالس آن را برای مردم می‏خواند. بدین وسیله آنان را گمراه می‏نمود و از ترس آن که مبادا از علمای شیعه کسی بر آن ردی بنویسد، به کسی نمی‏داد.
علامه حلی‏ره در تلاش بود آن کتاب را به دست آورد و ردی بر آن بنویسد، ناچار مدتی نزد او شاگردی کرد. روزی از او درخواست نمود که کتابش را به عنوان امانت در اختیار وی قرار دهد، عالم سنی چون نخواست به طور مستقیم خواسته علامه را رد کند، گفت:
من سوگند یاد کرده‏ام که این کتاب را بیش از یک شب نزد کسی نگذارم.
علامه یک شب را هم غنیمت دانسته، کتاب را گرفت و به خانه برد که در آن شب به قدر امکان از آن بنویسد.
علامه حلی مشغول نوشتن آن کتاب شد، پاسی از نصف شب گذشت خواب بر وی غالب گردید، امام زمان‏عج‏تشریف فرما شد، و فرمود: کتاب را به من واگذار و بخواب،
شیخ کتاب را تحول داد و خوابید، وقتی بیدار شد دید همه آن کتاب به عنایت حضرت امام زمان‏عج نوشته شده است.
علامه مجلسی می‏فرماید:
از ظاهر عبارت استفاده می‏شود که ملاقات و مکالمه در بیداری بوده ولی ظاهراً این قضیه در عالم رویا اتفاق افتاد است. والله العالم.(143)