ابو برده می‏گوید:
در محضر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم و نماز جماعت را به امامت آن حضرت خواندیم، حضرت پس از پایان نماز با عجله برخاست و خود را به در مسجد رسانید، دست خود را بر چهار چوب آن گذاشت و با صدای بلند فرمود:
ای کسانی که با زبان اظهار اسلام می‏کنید، ولی ایمان در قلب شما راه نیافته، از عیبجویی و ذکر بدی مومنان بپرهیزید، فانه من تتبع عورات المومنین تتبع الله عوراته و من تتبع الله عورانه فضحه ولو فی جوف بیته؛
زیرا هر کس در صدد عیبجویی مومنان باشد، خداوند عیوب او را دنبال کند هر کس را خدا عیب جویی کند، او را رسول گرداند، اگر چه (عیب او) در کنج خانه و پنهانی باشد(6).