یکی از یاران امام صادق علیه السلام می‏گوید:
خدمت امام صادق علیه السلام بودم، فرمود: عمر بن مسلم چه می‏کند؟
عرض کردم: به عبادت روی آورده و کسب و کار را رها کرده است.
فرمود: وای بر او! آیا نمی‏داند هرکس کسب و کار را رها کند دعایش مستجاب نمی‏شود؟
سپس فرمود: گروهی از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هنگامی که این آیه نازل شد:
من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب(97).
درها را بستند و به عبادت روی آوردند و گفتند: خداوند بدون کسب روزی ما را می‏رساند.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم از این جریان آگاه شد آنها را طلبید و فرمود:
چه چیز شما را به این عمل وادار نموده است؟
عرض کردند: یا رسول الله! خداوند روزی ما را ضمانت کرده است، بدین جهت مشغول عبادت شدیم.
فرمود: هرکس کار و کسب را رهاند دعایش مستجاب نمی‏شود. بر شما لازم است که با کسب و کار به دنبال روزی بروید(98).