امام حسن علیه‏السلام در هفت سالگی در مجلس رسول خدا شرکت می‏کرد، آیات قرآنی را می‏شنید و حفظ می‏کرد. وقتی محضر مادرش می‏آمد آنچه را که حفظ کرده بود بیان می‏نمود.
امیرالمؤمنین علیه‏السلام به منزل که می‏آمد، فاطمه علیه‏السلام آیه تازه‏ای از قرآن را برای علی علیه‏السلام می‏خواند.
امیرالمؤمنین می‏فرمود:
فاطمه جان! این آیه را از کجا یاد گرفته‏ای تو که در مجلس پیامبر (صلی الله علیه و آله) نبودی؟
می‏فرمود:
پسرت حسن در مجلس بابایش یاد می‏گیرد و برایم می‏گوید:
روزی علی علیه‏السلام در گوشه منزل پنهان شد امام حسن علیه‏السلام مانند روزهای گذشته محضر مادرش فاطمه آمد، تا آنچه را که از آیات قرآنی شنیده بیان کند. زبانش به لکنت افتاد، نتوانست سخن بگوید، فاطمه علیه‏السلام از این پیشامد تعجب کرد!
امام حسن عرض کرد:
مادر جان! تعجب نکن! حتماً شخص بزرگواری سخنانم را می‏شنود، گوش دادن او مرا از سخن گفتن بازداشته است.
ناگاه علی علیه‏السلام بیرون آمد و فرزند عزیزش حسن را بغل گرفت و بوسید.(32)