در یکی از سال هایی که مکه دچار قحطی شدیدی شده بود و زندگی بر اهل مکه مشکل بود،

ابوطالب عیالوار و دارای چهار پسر: عقیل، طالب، جعفر، علی، بود رسول خدا صلی الله علیه و آله

و سلم که هنوز به رسالت مبعوث نشده بود، به عمویش حمزه و عباس گفت:
عمویم ابوطالب عیالوار است، هر کدام از ما یکی از فرزندان او را نزد خود نگه داریم، بدین وسیله از گرفتاریهایش کاسته شود.
هر سه نفر به خانه ابوطالب رفتند و گفتند: ما هر کدام حاضریم یکی از فرزندان شما را نزد خود نگه داریم.
ابوطالب گفت:
تنها عقیل‏پسسر بزرگ نزد من باشد، هر کاری دیگری انجام دهید مانعی ندارد.
حمزه جعفر را بر گزید و همراه خود به خانه‏اش برد. و عباس، طالب را همراه خود به خانه‏اش برد.
و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم هنگامی که علی را برگزید، او شش ساله بود. همان طور که خود رسول خدا هنگامی که عبدالمطلب فوت کرد و ابوطالب سرپرست آن حضرت شد، شش سال داشت.
بدین گونه علی علیه السلام در شش سالگی به خانه پیامبر خدا رفت و آن حضرت و خدیجه خاتون او را خوب تربیت کردند تا پیامبر به رسالت مبعوث شد و علی علیه السلام همواره در کنار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم‏بود تا آن حضرت از دنیا رفت و علی علیه السلام تنها ماند.(25)