روزی عیسی بن مریم علیه السلام با اصحاب خود از کنار روستایی می‏گذشت، دید اهل روستا و پرندگان و حیوانات آن همه مرده‏اند.
فرمود معلوم است که اینها به عذاب الهی هلاک شده‏اند، زیرا اگر آنها به مرگ طبیعی تدریجاً مرده بودند یکدیگر را به خاک می‏سپردند.
اصحاب گفتند: یا روح الله! از خدا بخواه اینها را زنده کند و علت عذابی را که آنها را به هلاکت رسانده به ما بیان کنند، تا ما از رفتاری که باعث عذاب الهی می‏شود دوری کنیم.
عیسی علیه السلام از خداوند خواست تا آنها را زنده کند، دستور آمد که آنان را صدا بزن.
حضرت عیسی شبانگاه بالای تپه‏ای رفت و فرمود: ای اهل این روستا! یک نفر از آنها گفت: بلی! ای روح و کلمه خدا!
عیسی: وای بر شما کردار شما چه بود، که اینگونه گرفتار عذاب خداوند شدید؟
مرده: چهار چیز ما را گرفتار عذاب الهی نمود:
1- پرستش طاغوت.
2- دلبستگی دنیا با ترس اندک از خدا.
3- آرزوی دور و دراز.
4- غفلت در بازی و سرگرمی های دنیا.
- دلبستگی شما به دنیا چگونه بود؟
- همانند علاقه کودک به مادرش، هر گاه دنیا به ما رو می‏آورد شاد می‏شدیم و آنگاه که به ما پشت می‏کرد غمگین می‏شدیم.
- پرستش شما از طاغوت چگونه بود؟
- از گناهکاران اطاعت کردیم.
-سر انجام کار شما به کجا کشید؟
- شبی را به خوشی بسر بردیم، صبح به آن هاویه‏افتادیم.
-هاویه چیست؟
- سجین است.
- سجین چیست؟
- کوههای گداخته به آتش که تا روز قیامت بر ما فروزان است.
- وقتی به هلاکت رسیدید، چه گفتید، و ماموران الهی به شما چه گفتند؟
گفتیم: ما را به دنیا باز گردانید، تا کارهای نیک در آن انجام دهیم و زاهد و پارسا باشیم، بما گفته شد: دروغ می‏گویید!.
عیسی: چه شد جز تو کسی از این هلاکت شدگان با من سخن نگفت؟
مرده: یا روح الله! دهان همه آنها با لجام و دهنه آتشین بسته شده است و در چنگال فرشتگان خشن گرفتارند، من در دنیا با آنها زندگی می‏کردم، ولی از آنها نبودم تا وقتی که عذاب الهی نازل شد مرا نیز گرفت، اکنون به تار مویی، در لبه دوزخ آویزانم، نمی‏دانم از آنجا در میان دوزخ می‏افتم یا نجات می یابم.(164)
عیسی 9علیه السلام به اصحاب رو کرد و فرمود:با اولیاء الله اکل الخبر الیابس با الملح الجریش، والنوم علی المزابل خیر کثیر مع عافیه الدنیا و الاخره: ای دوستان خدا! خوردن نان خشک با نمک زبر و خشن و خوابیدن بر مزبله ها بسیار بهتر است، اگر همراه عافیت و سلامتی دنیا و آخرت باشد.(165)