پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‏فرماید:
روز قیامت به بندگان خدا، به تعداد ساعات شبانه روزی عمرش، بیست و چهار گنجینه در یک ردیف باز می‏گردد.برخی شادی آفرین و بعضی وحشت انگیز و برخی دیگر حسرت آور.
اول در گنجینه‏ای را برایش باز می‏گشایند، که درون آن را پر از نور می‏بینید، چنان شادی و خوشحالی به او دست می‏دهد که اگر شادی او را میان اهل جهنم قسمت کنند، از خوشحالی درد آتش دوزخ را فراموش می‏کند، این گنجینه، همان ساعتی است که در آن به عبادت و کارهای نیک پرداخته است.
سپس در گنجینه دومی را بر او باز می‏کنند، که بسیار تاریک، ظلماتی، بد بو وحشتناک است، با مشاهده آن، چنان ترس و وحشت او را فرا می‏گیرد که اگر آن هول و هراس را بین اهل بهشت تقسیم کنند نعمت های آن، برایشان ناگوار می‏گردد. این گنجینه، همان ساعتی است که در آن به گناه و معصیت مرتکب شده است.
پس از آن گنجینه دیگری را برایش می‏گشایند، که خالی است، و در آن چیزی نیست که از آن شاد شود و نه چیزی هست که از آن غمگین گردد. و این همان ساعتی است که در آن خواب بوده، یا در غفلت به سر برده و یا کارهای مباهی را انجام داده است. از تهی بودن آن گنجینه بسیار حسرت خورد و پشیمان می‏شود که چرا سهل انگاری کرده و چنین فرصت های را از دست داده است، در صورتی که می‏توانست این گنجینه را نیز پر از اعمال نیک و نور کند. و همین حسرت و پشیمانی بر او بس است. و از این رو خداوند روز قیامت را روز حسرت نامیده است.(20)
آری به این گونه، ساعت‏های عمر انسان بر او به صورت گنجینه ها عرضه می‏گردد نباید غافل بود.