هنگامی که حجاج بن یوسف کعبه را ویران کرد مردم خاک آن را جمع کرده و به خانه‏هایشان بردند.
همین که خواستند دوباره ساختمان آن را بنا کنند، ماری آشکار گردید و مانع از تجدید بنا شد، مردم از ترسشان فرار کرده به نزد حجاج رفتند. حجاج از قضیه با خبر شد ترسید از این که اجاره ساختمان کعبه به او داده نشود و او نتواند آن را بار دیگر بسازد، به منبر رفت و گفت:
مردم هر کس در مورد مشکل چیزی باشد در نزد مردی است که کنار کعبه آمد و مقداری از خاک آن را برداشت و رفت.
حجاج پرسید:
آن مرد چه کسی بود؟
پیرمرد گفت:
او علی بن حسین علیه السلام است.
حجاج گفت: درست است، او گنجینه اطلاعت است. کسی را پی آن امام علیه السلام فرستاد. حضرت آمد و علت جلوگیری از تجدید بناء کعبه را توضیح داد.
سپس فرمود: ای حجاج! تو ساختمانی را که ابراهیم و اسماعیل آن را ساخته بودند خراب کردی و به غارت بردی و گمان کردی میراث بازگردانند.
حجاج همین کار را کرد، همه آنچه برده بودند باز آوردند.
پس از جمع آوری خاک، امام علیه السلام محل کعبه را تعیین نمود و دستور داد زمین را کندند، دیگر مار دیده نشد، باز کندند تا به پایه‏های سابق خانه رسیدند، در این وقت حضرت فرمود:
شما کنار بروید. مردم کنار رفتند. آنگاه نزدیک آمد و با عبای خود آن محل را پوشانید و گریست پس از آن با دست خود خاک بر آن ریخت سپس کارگران را پیش خواند و فرمود:
اینک شروع به ساختن کعبه نمایید. کارگران مشغول کار شدند مقداری پایه‏ها بالا آمد، امام علیه السلام دستور داد کف خانه خدا خاک ریختند، بدین جهت کف خانه بالا آمد که جز با پله و نردبان نمی‏توان به درون خانه خدا داخل شد(83).
شیعه از دیدگاه امام محمد باقر علیه السلام:

مردی در محضر امام باقر علیه السلام بر دیگری افتخار می‏کرد و می‏گفت: تو بر من فخر می‏کنی در حالی که من از شیعیان آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم هستند.
حضرت فرمود: به خدای کعبه سوگند! تو هیچ گونه بر او امتیازی نداری با اینک اشتباهی را در این سخن دروغ، مرتکب شدی. شیعیان ما نشانه‏هایی دارند: آیا مالت را دوست داری بیشتر برای خود خرج کنی یا برای دوستان مومنت؟
مرد گفت: البته بیشتر مایلم برای خودم مصرف نمایم.
امام علیه السلام فرمود: بنابراین تو از شیعیان ما نیستی، زیرا ما دوست داریم اموالمان را بیشتر از خودمان برای کسانی خرج کنیم که تنها ادعا دارند ما شیعه شما هستیم. چه رسد به کسانی که واقعاً شیعه هستند قل انا من محبیکم و من الراجین النجاة بمحبتکم ولی بگو: من از دوستان شما و از آنهایی هستم که امیدوارند به خاطر محبت شما نجات یابند(84).