در واقعه جمل علی علیه السلام طرفداران عایشه را از شروع جنگ بر حذر داشت. آنان گوش ندادند حضرت به خداوند شکایت کرد که مردم نافرمانی می‏کنند، قرآن را به دست گرفت و فرمود:
کیست قرآن را به دست گیرد و در مقابل لشگر دشمن، این آیه،و ان طائفتان من المومنین اقتتلوا فاصلهو ابیتهما(148) را برای مردم خواند؟ جوانی به نام مسلم مشاجعی از جای برخاست و عرض کرد: من آیه را برای مردم می‏خوانم.
حضرت فرمود: اگر چنین کنی دست راستت را قطع می‏کنند! مسلم اظهار تمایل کرد و اعلان آمادگی نمود.
فرمود: دست چپت را تیز می‏برند!
گفت: مایلم.
فرمود: خودت را هم شهید می‏کنند!
گفت: شهادت من در راه خدا چیزی نیست، زهی افتخار من که در این راه جانبازی کنم. آنگاه جوان قرآن را به دست گرفت و در برابر لشگر عایشه ایستاد و مردم را به خدا دعوت کرد: دست راستش را قطع کردند، قرآن را به دست چپ گرفت و آن دستش را نیز ببریدند، قرآن را به دندان گرفت، سر انجام دشمنان از هر طرف حمله کردند و او را به شهادت رساندند. مادر داغ دیده‏اش در عین حال که فداکاری جوانش را نظاره می‏کرد این اشعار را سرود:
یا رب ان مسلما اتاهم - بمصحف ارسله مولاهم ‏
یتلوا کتاب الله لا یخشاهم - فرملوه رملت لحاهم (149):
بار خدایا سرورمان علی علیه السلام مسلم را قرآن به دست به سوی دشمن فرستاد تا پندشان دهد، ولی از خدا بی خبران تیربارانش کردند.