ابوبصیر از شاگردان برجسته‏ی امام باقر (علیه السلام) از هر دو چشم نابینا بود، می‏گوید:
به امام باقر عرض کردم:
شما وارث رسول خدا هستید؟
فرمود: آری.
عرض کردم:
رسول خدا وارث همه‏ی پیامبران بود، آیا آنچه آنان می‏دانستند رسول خدا نیز می‏دانست؟
فرمود: آری.
عرض کردم:
پس شما آیا می‏توانید مرده را زنده کنید و کور و بیمار مبتلا به پیسی را خوب نمایید؟
فرمود: آری، به اذن خدا.
سپس حضرت به من فرمود:
نزدیک بیا. نزدیک رفتم، دست مبارکش را بر صورت و چشمم کشید، خورشید، آسمان، زمین، خانه‏ها و هر چه در آن بود، دیدم سپس به من فرمود:
آیا دوست داری همین گونه باشی تا در روز قیامت همانند سایر مردم به حساب و کتاب الهی کشیده شوی و یا بدون حساب و کتاب وارد بهشت گردی؟
عرض کردم:
می‏خواهم به همان حال قبل برگردم.
امام دست مبارکش را بر صورتم کشید و نابینا شدم. این ماجرا را برای، ابی عمیر، یکی از شاگردان ممتاز امام (علیه السلام) نقل کردم.
وی گفت:
شهادت می‏دهم که این حادثه (ظهور اعجاز از امام) حق است چنانچه روز روشن حق است(90).