رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگام اعزام سپاه به جنگ موته، لشگر را تا محلی بدرقه کرد و در آنجا دستوراتی را داد و فرمود:
1- به نام خدا بجنگد و دشمنان خدا و مسلمانان را بکشد.
2- گروهی را در سر زمین شام خواهید دید که از مردم کناره گرفته و در صومعه‏ها مشغول عبادتند، متعرض آنان نباشید.
3- و گروه دیگری را می‏بینید که شیطان در سرهایشان برای خود لانه ساخته، سرهای این گروه را از تن جدا کنید.
4- درختان را قطع نکنید.
5- و ساختمان‏ها را ویران نسازید.
پس از دستورات پیامبر، سپاه اسلام به سوی جبه حرکت نمود.
در این وقت، عبدالله بن رواحه، که از فرماندهان لشکر بود، خواست با پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) وداع کند، عرض کرد:
یا رسول الله! مرا موعظه‏ای فرما که همواره به یاد داشته باشم. حضرت فرمود: عبدالله! تو فردا وارد سرزمینی خواهی شد که در آنجا خدا را کمتر سجده می‏کنند. فاکثر السجود: تو بیشتر سجده کن و نماز را بپادار (هرگز همرنگ جماعت مباش).
2- واذکرالله: خدا را همیشه به یاد داشته باش و ذکر خدا کن که این کار تو را در رسیدن به خواسته ات (پیروی بر دشمن) یاری می‏کند.
عبدالله خواست حرکت کند گفت:
یا رسول الله! این نصیحت‏ها دوتا شد، خدا یکی است و فرد را دوست می‏دارد، نصیحت سومی را نیز بفرمایید.
3- ای پسر رواحه! هرگز در انجام کار خیر ناتوان مباش. ان اسأت عشرا ان تحسن واحدة: اگر ده گناه انجام دادی حداقل یک عمل خیر هم در کنارش بجا بیاور تا گناهانت بیشتر از ثوابت نباشد.
عبدالله گفت: یا رسول الله! این نصیحت‏ها برایم کافی است.
آنگاه به سوی جبه حرکت کرد و شهید شد.(15)
آری انسان نباید کاری کند که گناهش بیشتر از ثوابش گردد. با اینکه برای یک عمل نیک ده ثواب، ولی هر گناهی فقط یک گناه نوشته می‏شود. امام سجاد (علیه السلام) می‏فرماید:
وای بر آن کس که یگان او بر دهگانش افزون گردد.