روزی علی (علیه السلام) در صفین مشغول جنگ و مبارزه بود، میان دو لشکر نگاهی به خورشید کرد که اگر ظهر است نمازش را بخواند.
ابن عباس متوجه حضرت شده، عرض کرد:
یا امیر المومنین چه کار می‏کنید؟
حضرت فرمود:
به خورشید می‏نگرم اگر ظهر شد نماز بخوانم.
ابن عباس: مگر اکنون وقت نماز خواندن است؟ ما سخت گرفتار جنگیم، حالا وقت نماز نیست.
علی (علیه السلام): جنگ ما با این مردم برای چیست؟ جنگ ما با آنان برای نماز است.
ابن عباس می‏گوید:
امیر المومنین نماز شب را هم هیچ ترک نمی‏کند، چنانچه در لیلة الهریر که سخت‏ترین شب جنگ صفین بود نماز شبش را بجای آورد(27).