ابو علی بغدادی می‏گوید: شخصی در شهر بخارا هشت شمش طلا به من داد و گفت: آن را در بغداد به شیخ حسین بن روح‏قدرسره تسلیم کنم شمش طلا برداشتم چون به آمویه‏آمل فعلی مازندران‏رسیدم، یکی از طلاها را گم کردم. به بغداد که رسیدم شمش طلا به همان وزن خریدم، روی طلاها گذاشتم، سپس خدمت حسین بن روح رسیدم، و شمش‏های طلا را پیش روی وی نهادم.
حسین بن روح با دست به همان شمشی که خریده بودم اشاره نمود و گفت: این را که خودت خریده‏ای بردار، چون شمش طلایی را که گم کردی به ما رسید و آن همین است آنگاه آن را بیرون آورد دیدم همان است که در شهر آمویه گم کرده بودم.(141)