حضرت فاطمه (علیها السلام) فرزندش حسن را روی دست می‏گرفت، بالا می‏انداخت و می‏فرمود:

اشبه اباک یا حسن - واخلع عن الحق الرسن: ‏

ای حسن همانند پدرت باش و ریسمان ظلم را از حق باز کن.

و اعبد الها ذامنن - ولاتوال ذا الاحن: ‏

و خداوند را که صاحب نعمتها است پرستش کن و با افراد تیره دل دوستی مکن.
حضرت فاطمه حسین را نیز به بازی می‏گرفت و برای خوشحال کردن وی می‏فرمود:
انت شبیه بابی لست شبیها به علی؛
تو شبیه پدرم هستی و همانند علی نیستی.
علی (علیه السلام) با شنیدن این سخنان شاد می‏شد و می‏خندید.
بدینگونه زهرای مرضیه با کمال ظرافت کامل نیازهای اساسی کودک را برطرف می‏کرد و راه و روش زندگی بهر را از کودکی به بچه‏ها تزریق می‏نمود(50).