دانه هایم ضد عفونی کننده است. پادزهر خوبی هستم ونقرس را نیز درمان می‏کنم. در درمان سرطان به نوعی می‏توان از من استفاده کرد. برای کسانی که مزاجشان سودایی است، اثری معجزه آسا دارم. تب بر هستم و برای تقویت معده بی رقیبم. اشتها را تحریک می‏کنم. اگر رنگ رخساره‏تان تیره است، برای باز شدن آن از من استفاده برید..
فارسی من خاکشیر است به من خاکشی، خاکشور و خاکژی هم می‏گویند. در اطراف شیراز مرا شقرک نامند. در تبریز به من سرون و در مازندران به گیاه من شلم گویند. عربی من حبه است، کسانی که عربی مرا خم خم دانسته‏اند اشتباه کرده‏اند، زیرا خم خم عربی تو دری است که بعداً خود را معرفی خواهد کرد. من دارای دو نوع هستم، یکی تلخ که دانه‏های آن ریز و رنگ آنها مایل به سرخی است و گونه دیگر شیرین که دانه‏های آن یزرگتر بوده و رنگ آنها سرخ تیره است. هر دو نوع من در غالب نقاط ایران مخصوصاً دامنه‏های جبال البرز در بیابانها بطور خودرو می‏رویند. از گیاه من در رفع اسهال روده و خونی و از بین بردن ترشحات زنانه و آب آوردن نسوج می‏توان استفاده کرد. دانه‏های من کمی ضد عفونی کننده، ضد کرم و تب بر هستند. دارو سازان سنتی ایران مرا به عنوان ملین و خنک کننده با آب سرد مفید می‏دانستند، بذر من شهوت را زیاد می‏کند، اشتها را باز می‏نماید. مقوی معده و هاضمه بوده، جهت باز شدن آواز و نیکویی رنگ رخسار مفید می‏باشد. به عنوان خنک کننده در امراض حصبه، مطبقه و آبله تجویز شده است، چنانچه ده روز، روزی دو مثقال دانه‏های مرا با چهار مثقال شکر کف لمه نمایند برای صاحبان مزاج سودایی فراوان دارد.
از دانه‏های من به عنوان پادزهر به طریق زیر می‏توان استفاده کرد: پنج گرم دانه مرا شسته و با گلاب یا آب خالص آنقدر بجوشانید تا شکفته شود، و بعد آن را نیم گرم به مسموم بخورانید. به این صورت قی آورده و ایجاد تهوع می‏نماید، و این عمل را چند مرتبه تکرار کنید تا قی بند آید. ضماد من جهت زخم چشم، ورم بنا گوش و پستان، نقرس و ورمهای سخت سرطان نافع می‏باشد، فرزجه دانه‏های من زایمان را آسان می‏کند. مقدار خوراک نوع شیرین من دو مثقال می‏باشد.