مقوی معده و مسکن سرفه هستم. برنشیت مزمن را درمان می‏کنم. من سرشار از املاح معدنی هستم. از پیشروی کرم خوردگی دندان جلوگیری می‏کنم. اگر غمگین هستید، از من استفاده برید، زیرا به شما نشاط و شادمانی می‏دهم. خوردن من زایمان را آسان می‏کند... و هزاران خاصیت دیگر که کمتر کسی از آن خبر دارد!
فارسی من لرکیماس بود ولی این روزها همه مرا به نام زعفران می‏شناسند، عربی من زعفران، حساد و صفران است.
قسمت مورد استفاده من در رنگ کردن خوراکیها تارهای گل من است که در اصطلاح گیاه‏شناسی به آن کلاله گویند و غالباً این کلاله‏ها با خامه همراه است، همراه بودن این تارها با خامه هر چند تقلب محسوب نمیشود، ولی از قیمت آن می‏کاهد. من دارای بوی قوی و عطر مطبوع و طعمی تلخ و کمی تند می‏باشم، تکثیر گیاه من به وسیله پیازها در اواسط تیر ماه صورت می‏گیرد. من در چند نقطه ایران مخصوصاً خراسان و قائنات می‏رویم، بعضی از حشرات مخصوصاً بعضی از انواع چلپاسه از گیاه من فرار می‏کنند، من دارای مواد چربی، املاح معدنی، صمغی، یک ماده رنگی، یک اسانس و عطر مخصوص و دارای چندین عامل دارویی هستم. من علاوه بر مصرف در تغذیه، دارای اثر درمانی می‏باشم. من مقوی معده و مسکن سرفه مخصوصاً در برنشیت مزمن هستم، اثر من در باز کردن عادت ماهانه زنان که در اطراف پزشکان جدید عنوان شده مشکوک است، پزشکان سنتی ایران آن را قبول ندارند. در موقع کشت من باید توجه کامل شود تا پیاز من مورد حمله قارچهای طفیلی قرار نگیرد، چه در این صورت پیاز من می‏پوسد و محصولی به دست نمی‏آید. دمکرده و جوشانده من مسکن درد دندان است و کسانی که دندانشان کرم خورده است اگر آنرا مضمضه کنند درد آن ساکت شده و از پیش رفتن پوسیدگی دندان جلوگیری می‏شود. من نشاط آور و شاد کننده می‏باشم. عطر من ضد عفونی کننده بوده و کمی محرک اعصاب است و اثراتی شبیه گاز ازن داشته و خنده آور است، ولی اینکه می‏گویند هر کس یک مثقال زعفران بخورد مبتلا به مرض قهقه شده و در اثر خنده زیاد می‏میرد چندان صحیح نیست، زیرا این مقدار زعفران کشنده نیست، ولی اشخاص ضعیف را ممکن است دچار خنده نماید. من مقوی حواس پنجگانه، بادشکن، ضدعفونی، پیشاب آور، قابض، محرک باه و مقوی روح حیوانی و مقوی جگر و دستگاه تنفس، زه‏کش کلیه و مثانه و باز کننده رنگ رخساره می‏باشم. خوردن من زایمان را آسان می‏کند. خوردن من با عسل جهت ریختن سنگریزه و با ادویه مناسب جهت درد رحم و نشستگاه تجویز می‏شود. بوییدن گل من جهت سرسام (مننژیت) نافع بوده، و کمی خواب آور است. سرمه من جهت جلای چشم و آبریزش تراخم، قرحه چشم مفید است. چکاندن آب جوشانده من در دماغ جهت سر درد شدید و بی خوابی نافع است. ضماد من روی چشم جهت جلوگیری از رطوبات و آبریزش چشم و تسکین قرمزی آن سودمند می‏باشد. مالیدن من با فرفیون جهت نقرس و درد مفاصل و پاشیدن گرد کوبیده من روی زخم از خونریزی جلوگیری می‏نماید، و حمول آن درد رحم را تسکین می‏دهد. مقدار خوراک من سه تا پنج گرم است. گذاشتن یک تار گل من در مجرای ادرار باز کننده پیشاب است.