از من برای ضعف اعصاب استفاده برید. حافظه را تقویت می‏کنم. درمان کننده یرقان بوده، سم غذایی را از بین می‏برم. اگر مرا با آبگوشت مصرف کنید، درد مفاصل را درمان می‏کنم. اگر از ضعف معده ناراحتید، از من استفاده کنید!
اسم من زنجبیل است، به من زنجفیل، جربیل، زنزبیل هم می‏گویند. قسمت مورد استفاده من بیخ من است که پس از پژمرده شدن گیاه من، آن را از زمین در می‏آورند و در تشکی چوبی ریخته به هم اصطکاک می‏دهند تا پوست روی آن گرفته شود و بعد مغز چوبی آن را خشک می‏کنند. من نیرو بخش، مقوی معده، بادشکن و ضد رقت و فساد خون هستم. اگر پودر مرا روی پوست بدن مالش دهند، آن را تحریک و قرمز می‏نمایم. اعراب مرا مقوی باه می‏دانند. گیاه من در ایران دیده نشده است، ولی در چند کتاب قدیمی نوشته‏اند که در مازندران به عمل می‏آیم. من مقوی حافظه و باز کننده کبد و قاطع بلغم هستم، و رطوبات غلیظی که در روی جدار روده و معده چسبیده باشد، از بین می‏برم. مرا جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز کرده‏اند. من درمان یرقان بوده، ادرار را زیاد می‏کنم و درمان اسهالی هستم که در اثر مسمومیت غذایی تولید شده باشد. من تشنگی را برطرف می‏کنم و با نبات و کندر مرا جهت جلوگیری از زیان و نفخ میوه‏های نارس تجویز کرده‏اند و با زرده تخم مرغ نیم برشته شهوت را زیاد می‏کنم، مخصوصاً اگر همراه با پسته خورده شوم، سابقاً برای زیاد شدن شهوت خوردن من همراه با خولنجان و پسته از اسرار بود. نگاه داشتن من در دهان و مکیدن آن جهت رفع عطش بی تأثیر نیست، ضماد من جهت گری (داءالثعلب) و فرو بردن ورم بردن سودمند می‏باشد. چون مرا کوبیده روی آبگوشت پاشیده بخورند، درد مفاصل را تسکین می‏دهم. مالیدن خشک من و آب تازه من هم برای معالجه رماتیسم نافع است. در ایران مرا به نان قندی زده، جهت امراض رطوبی می‏خورند. زنجبیل پرورده، تازه مرا ورق ورق کرده، در آب نمک و آبلیمو می‏اندازد و برای تهیه قرص، گرد مرا با نمک و کمی آبلیمو خمیر کرده به صورت قرص در می‏آورند. مقدار خوراک من 25 % تا یک گرم است و بیشتر با دارچین دمکرده می‏نوشند. تنتور الکلی یک پنجم من در دارو خانه‏ها ساخته می‏شود. من غذای غدد فوق کلیه بوده ترشح کورتون را زیاد می‏کنم و بیشتر خواص من به این علت است.