اسم من انار است، و گاهی نار می‏گویند. از من در قرآن مجید تعریف شده است. زادگاه اولیه من ایران می‏باشد، ولی امروزه در بسیاری از کشورها کاشته می‏شوم. طعم من گاهی ترش، گاهی شیرین و گاهی ملس است. در اثر تربیت یک نوع انار بی هسته وجود دارد که پوست مغز و دانه‏های آن نرم و لطیف می‏باشد. نوع شیرین من برای سینه و ریه نافع است، ولی نوع ترش ما سینه را خشک می‏کند، و برای مبتلایان به درد سینه و سرفه خوب نیست، برای آنهایی که جگرشان گرم است، هیچ میوه‏ای مناسب‏تر از نوع ترش ما نیست. مواد غذایی در ما کم است، ولی تا بخواهید سرشار از ویتامین‏های آ - ب - ث و ئی هستیم و به قدری آهن و فلزات مفید دیگر داریم که هضم ما را سنگین کرده، و کمی نفاخ به نظر می‏رسیم، ولی این سنگینی و نفخ از نوع سایر میوهها نیست، و به زودی پراکنده می‏شود و یکی دیگر از مشخصات ما این است که آب ما سنگین‏تر از خوردن دانه‏های ما با هسته است، چون مغز هسته‏ی دانه‏های ما خود کمی پائین است، و پوست سخت آن روده‏ها را جارو می‏کند، آب میوه‏ی من دارای قند - تانن و یک ماده‏ی مفید به نام کره ماناتین است که از دوستان کبد بوده، و آن را پاک و در نتیجه رنگ رخساره را باز می‏نماید، من به علت داشتن ویتامین‏های آ به رشد اطفال کمک می‏کنم. به علت داشتن انواع ویتامین ب اعصاب را تقویت کرده، آنها را محکم و شک و دودلی را از بین می‏برم، به علت داشتن ویتامین ب 6 ضد استفراغ بوده، و درمان ویار زنان باردار هستم.
اگر خانمی هنگام آبستنی از من، یا رب من زیاد بخورد، بزرگترین خدمت را به فرزند آینده خود کرده است، زیرا من علاوه بر جلوگیری از ویار و تقویت مادر و فرزند، به رشد آینده طفل هم کمک خواهم نمود. من به علت داشتن آهن و ویتامین‏های لازم، خون ساز بوده و آن را اصلاح می‏نمایم.
بهترین موقع خوردن من صبح ناشتا است. در موقع خوردن به من گلپر بزنید علاوه بر بوی مطبوع به هضم من هم کمک خواهد کرد.
من پیشاب را زیاد می‏کنم، غرایز جنسی را تقویت می‏نمایم، و درمان اسهال هم هستم. دانه‏های میوه‏ی جنگلی من که به ناردان معروف است، در معالجه‏ی اسهال شهرت فراوان دارد. این دانه‏ها را در آب بجوشانید، و صاف کنید، و آب آن را نوش کنید تا اسهال بند آید و همچنین می‏توانید کمی ناردان را با هم وزنش برنج و جو پوست کنده مخلوط کرده، در آب بجوشانید و پس از صاف کردن تنقیه کنید و اثر آن را در معالجه اسهال ببینید. این دستور برای معالجه زخم معده و ورم روده، نتایج عالی داده است.
رب من بهترین چاشنی برای فسنجان و خورش بامیه - آش انار و خوراک‏های دیگر است، و به علت داشتن تانن و آهن، رنگ آن‏ها را سیاه می‏کند.
اگر این رب را با عسل مخلوط کنید، برای معالجه زخم بینی و بثورات جلدی مصرف آن از خارج مفید است.
خوردن آب میوه شیرین من با شکر و نشاسته برای معالجه سینه درد و سرفه توصیه شده است و مرا در موقع یرقان نیز تجویز کرده‏اند، و برای اصلاح سپرزنیز سودبخش می‏باشم.
نگاه به دل پر خون من نکنید، تمام قسمت‏های درخت من مفیدند. پوست میوه - پوست ساقه و پوست ریشه من مصارف صنعتی و درمانی دارند و از گل من هم می‏توان استفاده کرد.
پوست میوه‏ی من در رنگرزی و چرم‏سازی از قدیم به کار می‏رفت، و بهترین قالی‏های ایران را با آن رنگ می‏کردند.
مضمضمه و نگاهداشتن آب میوه‏ی ترش من در دهان، برفک و جوش‏های دهان را پاک می‏کند و لثه را محکم می‏نماید. میوه‏ی ترش من برای مبتلایان به زخم معده و روده خوب نیست و برای سرد مزاجان زیان‏بخش است، و جاذبه‏ی کبد را کم می‏کند، ولی در عوض میوه‏های شیرین و ملس من، صفرا بر بوده و معده و کبد را تقویت کرده، و درمان تب‏های صفراوی و یرقان و امراض جلدی است.
پوست ساقه و ریشه من دارای بیست و دو درصد تانن است، و به علاوه از آن در صنعت داروسازی، چهار ماده شیمیایی می‏گیرند که همگی ضد کرم کدو می‏باشد. شما می‏توانید برای معالجه کرم کدو از پوست، ریشه یا ساقه من مستقیماً استفاده کنید، و به این منظور باید شصت گرم پوست ریشه‏ی تازه یا گرد خشک آن را گرفته، شش ساعت در آب خیس نمایید (مقدار آب 750 گرم) بعد آن را بجوشانید تا حجم آن تقریباً نیم لیتر شود، پس از صاف کردن، آن را سه قسمت کندی و هر قسمت را به فاصله یک ساعت و نیم میل نمایید و پس از دو ساعت یک مسهل بخورید، و منتظر دفع کرم کدو باشید. مقدار مصرف برای اطفال یک ششم تا یک سوم میزان بالا می‏باشد. ضمادی که با پختن پوست و هسته من تهیه نمایید، برای امراض جلدی مخصوصاً اگزما مفید است و خارش از بین می‏برد.
رب من جهت رفع خماری مفید بوده، و غم و غصه را تسکین می‏دهد.
ناردان قابض‏تر از دانه‏های ما بوده، جوشانده‏ی آن جهت محکم شدن لثه نافع‏تر است. جوشانده گل ما نیز جهت پیوره و خونریزی لثه تجویز شده است و سایر خواص آن مثل گلنار فارسی است که بعداً خود را معرفی خواهد کرد.