فارسی من پسته است. اعراب آنرا معرب کرده فستق گویند و فرنگی‏ها به من پستاش خطاب می‏کنند. زادگاه اولیه من شمال خراسان - افغانستان و کرمان - آذربایجان - قزوین - اردستان و رفسنجان مرا به مقدار زیاد کاشته و محصولی مرغوب می‏دهم، مخصوصاً اگر مرا به درخت بنه پیوند نمایند. درخت من مانند درخت خرما دو پایه می‏باشد. یعنی گل نر و ماده‏ی من در دو شاخه‏ی مختلف قرار دارند. قسمت‏های پایه‏ی نر من دارای هورمون مردانه بوده و مقوی شهوت مردان است. چنانچه در میوه من جفت‏گیری بعمل نیاید آن میوه پوک و بی‏مغز می‏شود و به این پسته پوک در کتب قدیم بزغنج و بزغند گفته‏اند. خواص این پسته‏ی تلقیح نشده با پوست پسته‏ی مغزدار فرق بسیار دارد. و بعلت داشتن مواد مازویی شکم را بند می‏آورد و در دباغی مورد مصرف دارد و نوشیدن آب جوشانده‏ی آن نشاطآور است. مغز میوه زیادکننده و مقوی شهوت است و جهت تقویت ذهن و حافظه تجویز می‏شود. درمان سرفه - مقوی قلب و ضد خفقان است، برعکس سایر آجیل‏ها در معده تولید تخامه نمی‏کند، بلکه از پیچش معده جلوگیری کرده، و سردی کبد را معالجه می‏کند، گرفتگی کبد و کیسه‏ی صفرا را باز می‏کند و در حقیقت کبد را زهکشی می‏نماید و درد آنرا تسکین می‏دهد و با اینکه غذاییت زیادی ندارد اشخاص لاغر و ضعیف را چاق می‏کند، ولی هرگز باعث چاقی مفرط و بی‏تناسب نمی‏شود. اگر مرا با پوست نازک الوانی که روی مغز من است بخورند یرقان را درمان می‏کنم و ورم طحال را از بین میبرم و پادزهر سموم مخصوصاً نیش حشرات می‏باشم. جویدن مغز من مقوی دندان و لثه و خوشبو کننده‏ی دهان و درمان جوشهایی است که معمولاً در دهان می‏زند. مغز من شکم روش را بند می‏آورد و پوست معده را زبر می‏نماید، و روده‏ها را جارو و زهکشی می‏کند. از قی و سکسکه جلوگیری می‏کند. اسهال و تشنگی را برطرف می‏کند، اگر پوست سفید و سخت مرا در آب جوشانده و در آب آن بنشینند، نشستنگاه را که بیرون آمده باشد فرو می‏برد. چکاندن پوست درخت و برگ من جهت بند آوردن ترشحات موی سر با آن از ریزش جلوگیری می‏کند. روغن پسته در عطر سازی مصرف فراوان دارد. مالیدن مخلوط آن با مشک جهت درمان لقوه و تقویت حافظه توصیه شده است و چکاندن آن در دماغ آنرا پاک می‏کند. مخلوط روغن پسته با عنبر جهت درمان وسواس تجویز شده است.