زبان خوراکیها ، اسم من چای است
به من چا و چایی هم میگویند - من برگ درختچهای هستم که انواع وحشی آن در چین و هندوستان میروید و قامت آنها معمولاً به ده متر میرسد ولی انواع بستانی و پرورش یافته من که برگها و جوانههای آنرا مرتبا میچینند از دو متر قد آن تجاوز نمیکند. قسمت مورد استفادهی من برگهای من است که پس از بو دادن بصورت چای سبز و سیاه به فروش میرسد. در تاریخ کشف من افسانههای زیادی گفتهاند. از جمله میگویند یکی از امپراتوران چین بر یکی از نزدیکان خود غضب کرد و دستور داد او را از شهر بیرون کنند آن شخص مدتی در کوه و بیابان و در جنگلها و بیشهها سرگردان بود و در نتیجه بسیار ضعیف و زرد چهره شده بود. روزی درختی دید. از غایت گرسنگی برگ آنرا غذای خود ساخت و در اندک مدتی علائم سخت در او ظاهر شد و رنگ رخساره او باز و زیبا گردید. مخفیانه به شهر آمد و برای یکی از نزدیکان امپراتور احوال خود را نقل کرد و آن شخص به عرض رسانید، امپراتور او را احضار کرد و از دیدن صورت زیبا شدهی او متعجب شد و پس از جویا شدن از علت آن، عدهای از پزشکان را مامور تحقیق در اطراف فواید آن گیاه نمود. حکیم میرزا قاضی در کتاب اختیارات خود پس از ذکر این افسانه مینویسد: چای گیاهی است خوشبو، با اندک تلخی. نوشیدن دمکردهی آن حرارت باطن را تسکین میدهد و خون را صاف میکند. افسانهی دیگری نیز در وصف من به این شرح گفتهاند: روزی جمعی از اهالی ختا به شکار رفته بودند گوشت یکی از شکارهای خود را پخته و در ظرفی ریخته و روی آنرا با سرشاخههای بوتهی چای پوشاندند و دو مرتبه به دنبال شکار رفتید. پس از آنکه برای خوردن غذا جمع شدند، دیدند تمام گوشتها له شده و چون این امر را نزد اطبا اظهار داشتند آنها پس از تحقیق و امتحان دانستند که برگهای شاخهی گیاه من، در هضم غذا، و طعام و زود پختن گوشت و حبوبات اثر دارد.
باری زادگاه اولیه من چین و هندوستان است. و در ایران نیز به گیلان و مازندران و مخصوصاً لاهیجان کاشته شده و به چای داخلی معروف میباشد. بهترین زمین برای کشت من زمینی است که دارای سنگهای خروجی و آتشفشانی باشد تا محصول من مرغوب و مفید باشد. زیرا گیاه من احتیاج به فلز (فلوئور) دارد. چایکاری در چین معمولاً در شکاف درههای عمیق صورت میگیرد و فرآوردهی آن به علت خروجی بودن زمین دارای فلوئور زیادی است، و از طرف دیگر روستاییان چینی معتقدند که خاک مالک حقیقی همهی موجودات است و روی این فلسفه به عنوان کرد کود مدفوع انسان را به کار میبرند.
روی این اصل چای چینی سرشار از شبه فلز فلوئور بوده و چای داخلی از حیث داشتن این عنصر مفید فوقالعاده فقیر است. فقط محصولات چند نقطهی کوهستانی تا 3 میلی گرم درصد دارد. دومین دلیل زیادی فلوئور در چای چین استفاده از طغیان رودخانهها است، زیرا در چین رودخانههایی جاری است که از کوههای آتشفشانی سرچشمه گرفته و بستر آنها بالاتر از مزارع چای کاری است و هنگام طغیان سفیدرود در سطحی پایینتر کشت زارها جاری است به ندرت طغیان آن گل و لای به این مزارع میرساند.
در ژاپن مزارع چای در مجمع الجزایر آتشفشانی است و آب و زمین و هوا سرشار از شبه فلز فلوئور میباشد و از طرف دیگر ژاپنیها مقداری از صید ماهی را به ساختن آرد ماهی اختصاص داده و آنرا به عنوان کود مصرف میکنند. استفاده از آرد ماهی که دارای مقدار زیادی فلوئور است کافی است که چای ژاپنی نسبت به این شبه فلز غنی بوده و فرآوردهی آن مرغوب شود.
برای اصلاح و مرغوب شدن چای داخلی بهترین وسیله از کودهای فلوئور دار مثل آرد ماهی است.
چای سبز از بو دادن برگهای تازه بدون دمبرگ به عمل میآید و چون برگهای چای مدتی مانده و تخمیر شوند، محصول آنها چای سیاه میباشد. دمکردهی پنج تا ده در هزار برگهای بو داده من محرک و مقوی معده بوده و ادرارآور است، ولی از نظر داشتن خواص مذکور کمتر استعمال میشود. بلکه معمولاً آنرا مانند یک نوشابهی عادی و برای رفع خستگی مینوشند. من مقوی مغز - معده و باه میباشم و ادرار را زیاد میکنم، نشاطآور بوده تشنگی را تسکین میدهم - سر درد را آرام میکنم التهاب معده را فرو مینشانم، خون و رنگ رخسار را صاف میکنم و به جذب ادویه در اعماق یاختههای بدن کمک میکنم. بوی بد دهان را از بین میبرم، مخصوصاً خشک من در از بین بردن بوی سیر و پیاز بیاثر نیست. جهت خفقان و امراض قلب مقدار کم من مفید است و از همه مهمتر به علت داشن شبه فلز فلوئور مینای دندان و استخوانها را تقویت کرده و از پوسیدگی دندانها جلوگیری میکنم، زیادهروی در خوردن من رنگ دندان را زرد میکند ولی دندانهای زرد دیرتر خراب شده و کرم خوردگی کمتر پیدا مینمایند.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394
سلامـ .... ... ..
