خون را تصفیه می‏کنم.
دشمن سرسخت سنگ کلیه و مثانه هستم.
برای معالجه یرقان و نقرس مرا توصیه کنید.
شیره ساقه مرا برای رفع سرفه مصرف کنید.
اختلالات معدی را از بین می‏برم.
بذر مرا برای جلوگیری از قی و اسهال تجویز کرده‏اند.
من مرغ هستم، همان مرغی که در مرغزار می‏روید نه آن مرغی که می‏پرد و همسر خروس است. در فارسی به من بیدگیاه - بید گیاه کرک - جوداش علف قوشک هم گفته‏اند. در کتاب‏های قدیم از من به نام‏های ثیل - ابریق اوتی - عرق النجیل - خومه - فرز - فرزد - مرج و سبزه چمن یاد شده است. فرنگی‏ها به من شین دان یعنی دندان سگ گویند و اینکه عده‏ای از مترجمین شین - دان را علف هفت بند ترجمه کرده‏اند، اشتباه است زیرا علف هفت بند گیاه دیگری است که بعدا خود را معرفی خواهد کرد. من معمولاً در مناطق متعدله از جمله ایران در کنار جویها و زمینهای نمناک روییده و تولید چمن می‏کنم و از چمنهای اصیل ایرانی هستم. سرعت انتشار من به قدری زیاد است که تمام سطح مزارع را میگیرم اخیرا برای محکم کردن اطراف جویها در بلوچستان مرا به آن استان برده و کاشتند و من در آنجا شروع به رشد و تکثیر کردم، بطوری که مجال رشد به دیگر گیاهان ندادم و روی این اصل مدت‏ها کوشیدند تا مرا کنده و از بین برند. گلهای من در فاصله خرداد و تیرماه ظاهر می‏شوند و سبز رنگ بوده و به شکل سنبله می‏باشد و شما در تهران هم مرا در کنار جویها می‏بینید. قسمت مورد استفاده من بیشتر ساقه‏ی زیرزمینی من است که عده‏ای به غلط آنرا ریشه می‏دانند، برگ و ساقه هوایی من بی‏مزه و ساقه زیرزمینی من کمی شیرین - تند و گس است، این ساقه زیرزمینی دو درصد قند، کمی لعاب و چند ترکیب دارویی دارد، سید ضیاء الدین طباطبایی مرا در باغ الهیه کاشته بود و به مبتلایان سنگ مثانه مجانا می‏داد.
ساقه هوایی مرا برای چرندگان بگذارید، زیرا آنها آنرا با ولع می‏خورند و برای استفاده دارویی به سراغ ساقه زیرزمینی من بروید. این ساقه‏ها دارای گره‏هایی هستند که فاصله آنها 2 تا 3 و حتی چهار سانتی متر است. رنگ آنها زرد و کمی شیرین و لعابدار می‏باشد. این ساقه‏ها دارای چند عامل دارویی املاح و پتاس است و به علت داشتن پتاس ادرار را زیاد می‏کند. خون را تصفیه می‏نماید و قلب را تقویت می‏کند. زیادکننده‏ی عرق و نرم کننده‏ی پوست می‏باشد. پس بهتر است شما این ساقه‏ها را در آورده، شسته و ریشه‏های آنها را کنده و خشک کنید و در موقع لزوم از آنها استفاده کنید. اگر این ساقه‏ها را با مقداری ریشه شیرین بیان دم کنید، درمان خوبی برای رفع خشکی زبان و تقویت دستگاه دفع ادرار و معالج قولنج کبدی و سنگ کلیه و مثانه است. عصاره این ساقه‏های زیرزمینی برای مبتلایان به مرض قند مفید است. از این ساقه‏ها به صورت جوشانده و دمکرده بیست در هزار می‏توان استفاده کرد. شیره برگ و ساقه‏های جوان هوایی من در قولنج کبدی، یرقان و سنگهای صفراوی سودمند می‏باشد.
آشامیدن جوشانده‏ی ساقه‏های زیرزمینی من برای پیچش شکم و زخم‏ها و التهابات مثانه و سختی ادرار و خرد کردن سنگهای داخلی مفید می‏باشد. این جوشانده در تبهای شدید و بیماری سل تجویز شده و بسیار نافع است، ضماد ساقه زیرزمینی من جهت التیام زخمهای تازه و ورمهای گرم و جلوگیری از آبریزش بینی تجویز شده است. ضماد خاکستر گیاه من جهت بند آوردن خون بواسیر و فرو بردن ورمها و بهبود زخم‏های چرکی و خونی سودمند می‏باشد.
بذر من نیز پیشاب‏آور بوده از قی و اسهال جلوگیری می‏کند و برای سنگهای داخلی و التیام زخم‏ها و رفع التهابات نافع است. من برای کلیه‏ی امراض که نتیجه کمی ترشح غدد داخلی باشد، مفید می‏باشم و در بیماریهای کبدی، یرقان و نقرس مرا توصیه کرده‏اند. حساسیت‏های مزمن و اختلالات هاضمه و امراض جلدی با نوشیدن جوشانده‏ی من برطرف می‏شوند. برای درمان برنشیت کهنه، شیره ساقه مرا بگیرید و روزی سه قاشق چایخوری نوش جان کنید، شیره و ساقه و برگ تازه من خاصیت نرم‏کننده دارد و سرفه‏های پی در پی را معالجه می‏کند و ضد ورم می‏باشد. سی گرم از ساقه زیرزمینی خشک من در یک لیتر آب و هشت گرم ریشه شیرین بیان و مقداری پوست لیمو برای کلیه اختلالات معدی، یبوست و نفخ مفید است. حال برای اطلاع آن دسته از مترجمانی که شین دان را علف هفت بند ترجمه کرده‏اند، اجازه فرمایید عنان سخن را بدست آن بسپارم.